Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Final]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <br /> <b>Title</b> - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก<br /> <b>Author</b> - Kapunoii <b>Rate</b> - R18<br /> <b>Genre</b> - Yaoi <b>Pairing </b>- Chul x Hyuk<br /> <b>Type</b> - Thailand fic <b>Status</b> - Ending<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter Final</b></div> <div style="text-align: right;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> </div> <br /> Mode Kim HeeChul Talk<br /> <br /> “นี่ไก่น้อย รอพี่ก่อนซิ” ผมพูดพร้อมกับวิ่งตามไก่ไป? คน อะไรก็ไม่รู้เดินหนีไวชะมัด แอบบ่นพึมพำในใจ แต่ขาผมก็ก้าวต่อไป ก็อุตส่าได้เจอไก่แล้วทั้งทีหนิ ยังไงๆ ผมก็จะบอกรักเจ้าตัวเล็กนี่ให้ได้เลย แต่ เจ้าไก่ก็ยังเดินหนีไม่หยุด นี้ความน่ากลัวของผมมันหายไปหมดแล้วหรอไง เจ้าไก่ถึงไม่ฟังผม ไม่ได้ๆ ถ้ายังหนีอยู่อย่างนี้ คงคุยไม่รู้เรื่องกันแน่<br /> <br /> “ถ้านายไม่หยุดฉันเอานายตายแน่!!~” ผมขู่เสียงเย็น ก่อนที่จะเห็นปฏิกิริยาน่ารักของไก่น้อย คงจะกลัวจนหยุดกึกแล้วล่ะซิ ผมจึงรีบสาวเท้าก้าวไปอย่างไว พร้อมกับเอื่อมมือไปกอดเอวบางอย่างระมัดระวัง ก็กลัวเอวจะหักซะก่อนนี้ครับ ดูไก่น้อยของผมจะกลัวอยู่เล็กน้อย ก็ตัวสั่นอยู่หน่อยๆ นี้ฮะ สงสัยผมจะน่ากลัวจริงๆ แฮะ<br /> <br /> “ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกน่า แค่ขู่เท่านั้น” คำพูดของผมแอบเปลี่ยนไปนิดหน่อย ให้เข้ากับคำที่แอบขู่ไว้เมื่อตอนแรก ไก่อะไร นอกจากหวานแล้วยังหอมอีก สติผมหายไปครู่หนึ่ง พร้อมกับหัวผมตอนนี้จมหายเข้าไปที่ซอกคอหอมๆ ขาวๆ นี่แล้วละฮะ แอบสูดดมไม่พอ ต้องทำให้เป็นรอยรักเล็กน้อย<br /> <br /> “อ๊ะ!รุ่นพี่จะทำอะไรหนะฮะ” รู้สึกไก่น้อยของผมจะรู้ตัวแล้วละฮะ ว่าผมกำลังลวนลามอยู่ จึงเอ่ยปากเปรยออกมา “ก็...ฉันจะทำให้รู้ว่านายหนะเป็นของ ๆ ใครไง” ผมพูดแล้วฝังจมูกลงไปที่ซอกคอหอมๆ ต่อ ตอนนี้ผมได้ทำรอยตีตราจองนี้ไว้แล้ว รอยรักสีกุหลาบเด่นหราขึ้นมาจากซอกคอขาวๆ<br /> <br /> “ระ...รุ่นพี่ทำแบบนี้ทำไมฮะ?” ดูเหมือนว่าเจ้าไก่ตัวน้อยจะไม่รู้ความหมายของผมเลยล่ะซิ อะไรจะซื่อ(บื้อ)ขนาดนี้นะ “ก็เพราะฉันรักนายไง เลยไม่อยากให้ใครมาแย่งไป” ผมพูดพร้อมกับขโมยหอมไปที่แก้มแดงๆ นั่นทีนึง “แล้วนายละ รักฉันมั้ย?” ผมถามออกไป ถ้าคำตอบว่าไม่ผมคงได้ช็อคตายคาโรงเรียนแหงมๆ<br /> <br /> ร่างบางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหน้าไปทางร่างโปร่งที่ขโมยหอมแก้มบ้าง สูดดมความหอมจากซอกคอบ้าง ตอนนี้ใบหน้าขาวใสของร่างบางนั้นได้มีเลือดฟาดไปทั่วหน้า มันคงจะเยอะไปหน่อยจนตอนนี้แดงเป็นลูกมะเขือเลยก็ว่าได้ ใบหน้าน่ารัก กับหน้าแดงๆ นั้นดูเหมือนจะยั่วร่างโปร่งไม่น้อย ปากอิ่มสีเชอร์รี่ขยับเล็กน้อย พร้อมกับพูดเบาๆ ที่ข้างหูร่างโปร่ง เพียงแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ ร่างโปร่งก็จัดการอุ้มเจ้าไก่น้อยพาดบ่าพร้อมวิ่งไปที่โรงเก็บของทันที<br /> <br /> “อ่ะ...อื้อ ...พะ...พี่...อ่ะ...ฮีนิม....ผะ...ผม...จะ....ไป....แล้ว....ฮะ...อื้อ” เสียงครางเสนาะหู ระงมไปทั่วโรงเก็บของ “งั้นเรียกฉัน ฮีนิมก่อนซิแล้วจะให้ไป” ร่างโปร่งว่าพร้อมเสียงแหบพร่า ใช่ว่าเขาจะไม่ถึงขีดสุด แต่การแกล้งร่างเล็กที่อยู่ข้างใต้ คือความสุขของเหล่าเมะอย่างเขานี่<br /> <br /> “ฮะ...ฮี นิม...ผะ...ผม....ขอ...ร้อง...ให้...ผม...ไป....เถอะ....ฮะ...อ่ะ....อื้อ ....” ร่างบางที่ตอนนี้หน้าตาได้เต็มไปด้วยเหงื่อ กับตาที่ปรือขึ้นมองร้องขออย่างยากลำบาก<br /> <br /> “อื้ม...อ่า!!~~” ร่างโปร่งขยับกายเข้าออกอีกไม่กี่ที ก็ปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองเข้าที่ช่องทางรักของร่างบาง แต่ดูท่าจะเยอะไปเสียหน่อยถึงได้ล้นออกมาจากช่องทางรักเยอะพอสมควร พร้อมกับร่างบางที่ตอนนี้ก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาเปรอะช่วงท้องเต็มไปหมด<br /> <br /> “ฉันรักนายนะ...ตัวเล็กของฉัน” ร่างโปร่งพูดจบก็กดจูบเบา ๆ ไปที่ขมับบาง ร่างบางไม่ได้ว่าอะไรได้แต่ปรือตาขึ้นมาพูดตอบโต้บ้างแค่นั้น “ถ้ารักผม ฮีนิมก็ต้อง...จูบผมอีกซิฮะ” เพียงลูกอ้อนน้อย ๆ ของไก่น้อยแสนจะน่ารัก มีหรอที่นางพญาจะไม่ทำตาม ก็คนตรงหน้าอ้อนซะน่ารักขนาดนี้ จะไม่จูบก็กระไรอยู่.....<br /> <br /> “ฮีนิมมมม...” เสียงหวานตะโกนออกมาอย่างเจื้อยแจ้ว พร้อมกับโบกมือเรียกไหวๆ อยู่ข้างๆ สนาม ร่างโปร่งที่ได้ยินเสียงของร่างบางก็รู้ได้ทันทีว่าใคร ที่เรียกชื่อตนอย่างห้วนๆ “เรียกพี่ทำไมฮะ เจ้าตัวเล็ก”สรรพนามที่ใช้เรียกก็เปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมาก (แต่ไรเตอร์ก็ชอบนะตัวเล็กอ่ะ ฮาๆ)<br /> <br /> “ผมแค่มาเชียร์ฮีนิมหนิฮะ กลัวจะแข่งแล้วไม่ชนะ” ไม่ว่าเปล่าแต่แถมมาด้วยรอยยิ้มน่ารักน่าเอ็นดู ให้เหล่าเมะที่เดินผ่านไปมาใจละลายเล่น ก็เล่นยิ้มงี้นางพญาไม่หวงก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ร่างโปร่งส่งสายตาอาฆาตไปทั่วบริเวณที่มีเหล่าเมะๆ ที่โงหัวไม่ขึ้นกับรอยยิ้มละลายใจของคนตัวเล็กนี้ไม่ได้ ถึงจะรู้ว่าเป็นแฟนนางพญาก็เหอะ แต่แค่รอยยิ้ม ก็ขอเอาไปฝันหวานหน่อยหน่า แต่เหล่าเมะๆ ก็คงฝันหวานได้ไม่นาน<br /> <br /> เพราะสายตาอาฆาตจ้องกินเลือด กินเนื้อมันส่งมาให้อย่างรุนแรงนี้สิ เหล่าเมะๆ จึงต้องกุลีกุจอ หนีออกจากฉากรักตรงหน้าอย่างเร่งด่วน เพราะกลัวนางพญาจะวีนแตกขึ้นมาซะก่อน<br /> <br /> “ตัวเล็กอย่ายิ้มอย่างนี้ให้ใครเห็นอีกนะฉันไม่ชอบ” ร่างโปร่งพูดอย่างงอนๆ ซึ่งร่างเล็กเห็นแล้วก็อดหัวเราะชอบใจไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่รู้แต่แค่อยากแกล้งร่างโปร่งตรงหน้าเท่านั้นแหละ ชอบแกล้งเขาดีนักต้องโดนเขาเอาคืนซะบ้าง<br /> <br /> “แล้วฮีนิมชอบแบบไหนละฮะเผื่อผมจะทำให้” ร่างเล็กว่าไม่ว่าเปล่า พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าของร่างโปร่ง “ก็ต้องแบบบนเตียงอยู่แล้วสิ” ความคิดของร่างโปร่ง หื่นยังไงก็คงหื่นอย่างนั้นแหละนะ พูดจบก็จับท้ายทอยของล่างเล็กกดลงมา เพื่อให้ได้รับจูบที่หวานและดูดดื่มเป็นกำลังใจในการเชียร์<br /> <br /> “เฮ้ ๆพวกนายสองอายฉันบ้างสิ อย่างน้อยกระต่ายน้อยก็ยังยืนอยู่ตรงนี้นะ ตั้งแต่ตอนแถมแล้ว ทำไมได้ออกน้อยจังว่ะ จำไว้เลยนะ เรื่องหน้าฉันจะเป็นพระเอกคอยดู!!~” กระต่ายอวบว่าเสร็จก็จับแยกทั้งคู่ออกจากกัน พร้อมทั้งแยกเขี้ยวใส่ฮีนิมแบบไม่กลัวเกรงทันที ก็มีไก่น้อยคอยกันอยู่ จะกลัวได้ไงล่ะ ฮ่า ฮ่า<br /> <br /> “จูบฉันอีกซิ...ไก่น้อย แล้วฉันจะชนะเจ้าพวกคู่แข่งนี้ให้ดู” ว่าเสร็จก็ขอกำลังใจจากแฟนสาว? ก่อน จะลงไปแข่งที่สนามต่อ ร่างบางก็ทำท่าเขิลอายเล็กน้อย ก่อนจะเขย่งขาจูบร่างตรงหน้าไปทีนึง เพื่อเป็นกำลังใจในการออกศึก “สู้ สู้ นะ ฮะ แล้วคืนนี้ค่อยเอารางวัล ถ้าชนะอ่ะนะ” ร่างเล็กพูดข้างๆ ใบหูร่างโปร่งก่อนจะลดตัวมายืนเขิลอาย <br /> <br /> “ได้!! ก็ฉันได้มัดจำจากนายแล้วหนิ คืนนี้นายไม่ได้นอนแน่ เจ้าตัวเล็ก” ว่าเสร็จก็วิ่งเข้าสนามเพื่อไปเอาชัยชนะมาให้ร่างเล็กทันที แล้วคืนนี้ร่างเล็กตรงหน้าจะได้นอนมั้ยนี้....รีดเดอร์ไปจิ้นกันเอาเองเน้อ !!!~~<br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Fin.</b></div>

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Final]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title  - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก Author  - Ka...

อ่านเพิ่มเติม »

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Ch.2]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <br /> <b>Title</b> - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก<br /> <b>Author</b> - Kapunoii <b>Rate</b> - PG13<br /> <b>Genre</b> - Yaoi <b>Pairing </b>- Chul x Hyuk<br /> <b>Type</b> - Thailand fic <b>Status</b> - Ending<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter 2</b></div> <div style="text-align: right;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> </div> <br /> Mode Kim HeeChul Talk<br /> <br /> เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เป็นเวลา 8.00 บอกได้แน่ชัด ว่าผมตื่นไปโรงเรียนสายครับ เพราะผมแทบไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ผมก็เลยตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางที่อิดโรยเล็กน้อยครับ ปกติผมจะต้องเนี๊ยบ แต่งตัวให้ดูดีอยู่เสมอ ๆ แต่เพราะเรื่องเมื่อวานแท้ๆ เลย ทำให้ผมนอนไม่หลับ มัวแต่คิดอะไรไม่รู้อยู่ตลอดทั้งวัน ยันข้ามไปอีกวันเลย<br /> <br /> ผมลุกขึ้นเดินไปที่กระจก แอบตกใจเล็กน้อยครับ กับหน้าตาของตัวเอง “ทำไมมันโทรมจังว่ะ” ผมบ่นออกมาเพียงเล็กน้อย เพราะตอนนี้หน้าของผมไม่ต่างอะไรจากผีดิบซักเท่าไหร่ “ผลกระทบของเจ้าไก่น้อย ทำไมมันร้ายแรงจังว่ะ” เพียงไม่นานผมก็เปรยออกมาอีกครั้ง ว่าแล้วผมก็หยิบผ้าขนหนู พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ<br /> <br /> 8.45<br /> บอกได้เลยครับว่าตอนนี้ผมไปสายแน่ๆ แต่ใครจะไปสนล่ะ ก็คนมันนอนไม่พอเนื่องจากโดนไก่น้อยน่ารักสำแดงฤทธิ์เข้าให้นี่ครับ หลังจากเมื่อวานที่เจ้าไก่น้อยเชียร์ผม พร้อมทำท่าทางน่ารักๆ และรอยยิ้มกระชากใจนั้นอีก ผมแทบลืมไม่ลงเลยทีเดียวล่ะ วันนี้ผมเดินไปโรงเรียนอย่างเนือยๆ โดนไก่น้อยดูดพลังมากไปหน่อย วันนี้เลยไม่ค่อยมีอารมณ์? ไปโรงเรียนเท่าไหร่ครับ<br /> <br /> “พะ...พี่ฮีนิมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูเหนื่อยๆ ผิดปกตินะครับ” อยู่ๆ ก็มีเสียงไก่ๆ ที่ไหนมาพูดข้างๆ ผมหนิผมล่ะรำคาญจัง ชอบมาวุ่นวายกับชีวิตคนหล่อหน้าสวยซะจริง<br /> <br /> “หนะ...หนวก...” เสียงผมตอนนี้คงขาดหายไปช่วงหนึ่งละครับ เพราะหันมาแล้วดันเป็นหน้าไก่น้อยน่ารักที่ กำลังถามผมด้วยความเป็นห่วงอยู่ หน้าเขากับผมห่างกันแค่ไม่กี่คืบเอง โอ้ยยย~ ผมขอลาตายอย่าสงบ<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> (ไว้อาลัยให้ฮีนิม 3 วิ แล้วมาอ่านฟิคต่อค่ะ 55)</div> <br /> “พะ...พี่ไม่เป็นไรหรอกครับไก่น้อย” ผมพูดพร้อมกับยิ้มที่คิดว่าดูเท่ที่สุดส่งไปให้ ไม่อยากจะบอกเลย ผมแอบรักเจ้าไก่น้อยตัวนี้อยู่ตั้งแต่เปิดเรียนวันแรก คนอะไรยิ่งมองยิ่งน่าฟัด ดูซิครับปากแดงๆ หน้าขาวๆ ใสๆ<br /> <br /> ผมสีแดงๆ ที่ทำให้ดูแล้วเหมือนแสบๆ แต่แอบเปรี้ยว แถมด้วยซอกคอขาวๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ นั้นอีก ยังไม่รวมถึงติ่งไตสีชมพูระเรื่อนั้นอีกนะ ‘อร๊ากก!! ผมอยากกระโจนเข้าไปฟัดจังครับ’ เพ้อมากน้ำลายจะไหล<br /> <br /> เอ๊ะ! ลืมเวลาไปเลยนี่มันสายแล้วไม่ใช่หรอครับ แล้วไก่น้อยของผมทำไมพึ่งจะไปโรงเรียน ความคิดผมไวพอ ๆ กับปากครับ คิดได้ดังนั้นปากมันก็ถามออกไปอย่างไวเลย<br /> <br /> “ไก่น้อยทำไมถึงพึ่งมาโรงเรียนละครับ เมื่อคืนนอนดึกหรอ” ผมถามด้วยน้ำเสียงหล่อๆ ของผม ไม่อยากจะบอกว่าผมแอ๊บเสียงหล่ออยู่<br /> <br /> “ก็...นอนดึกนิดหน่อยนะฮะ มัวแต่คิดอะไรจนนอนไม่ค่อยหลับ” ไก่น้อยของผมพูดเสร็จ ก็ยิ้มหวานส่งมาให้ผมหนึ่งที อร๊ากกก พลังโมเอะแอคแทคชั่งร้ายกาจจริงๆ ตอนนี้มือผมมันสั่นจนจะควบคุมไม่อยู่ซะแล้วซิ อยากลากไปจับปล้ำซะให้เข็ด ‘นี้ผมคิดอะไรหื่นๆ อยู่ครับเนี้ย ไม่สมกับเป็นผมเลยหื่นเกินไปแล้ว’ ตอนนี้ถ้าใครมาเห็นคงคิดว่าผมบ้าแน่ๆ ก็เล่นสะบัดหัวซะแรงขนาดนี้<br /> <br /> “อ่า~ พี่ฮีนิมครับงั้นผมขอตัวเข้าห้องเรียนก่อนนะฮะ” และแล้วตอนนี้ผมก็ถูกพลังโมเอะแอคแทค แถมดาเมจมันรุนแรงเอามากๆ ครอบงำครับ<br /> <br /> “ครับแล้วเจอกันนะ...ครับ” พูดจบแล้วก็จับข้อมือไก่น้อย พร้อมดึงเข้ามาให้ชิด แล้วจูบลงไปที่กลีบปากบางนั้น ดูท่าไก่น้อยของผม คงตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ก็ไม่ยอมขัดขืนแฮะ ผมจึงสามารถที่จะนำลิ้นร้อนๆ ของผมเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานจากในโพลงปากของร่างเล็กตรงหน้าได้<br /> <br /> ผมละจูบออกมาเนื่องจากมันน่าจะนานพอดู เพราะไก่น้อยของผมนะซิครับ ดันมาทุบอกผมคงจะบอกว่าเขาจะหมดลมหายใจไปกับจูบที่ดูดดื่มของผมแล้วละซิ ผมแอบลอบมองหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงทั่วใบหน้าน่ารักนั้นอยู่<br /> <br /> “งะ...งั้น ผะ...ผม ขะ...ขอ ตัว กะ...ก่อน นะ ครับ” ว่าจบไก่น้อยของผมก็โค้งให้ทีนึง แล้ววิ่งหนีขึ้นตึกไปเลยละครับ “ไก่อะไร...หวานชะมัด”<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> Mode HyukJae Talk<br /> <br /> ตอนนี้ผมวิ่งขึ้นตึกเรียนโดยไม่คิดชีวิตด้วยหน้าที่ร้อนผ่าว อายชะมัด ดันยอมให้รุ่นพี่จูบไปซะได้ เมื่อกี้ผมคงจะทำอะไรที่มันเปิ่นๆ มากเลยใช่มั้ยฮะ แต่ผมพูดไม่ออกหนิ อายก็อาย เขิลก็เขิล ก็รุ่นพี่เล่นรุกผมงี้อ่ะ เป็นใครก็ต้องใจเต้นหน้าแดง เมื่อคืนผมก็คิดอยู่ตั้งนาน ว่าผมนั้นชอบรุ่นพี่หรือเปล่า แต่วันนี้ได้คำตอบแล้วละ ก็ไอ้อาการใจเต้นแรงๆ รัวๆ และเร็วๆ แบบนี้มันคงไม่เพียงแค่ชอบอย่างเดียวแล้วแน่ๆ ผมว่าผมคงจะตกหลุมรักรุ่นพี่ฮีนิมแล้วแน่ๆ อ่ะ<br /> <br /> “ขะ ขอโทษครับที่ผมมาสาย” ผมขออนุญาตอาจารย์ก่อนเข้าห้อง อาจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังให้ผมกลับไปนั่งที่ของผมง่ายๆ อีกด้วย วันนี้ทำไมผมโชคดีอย่างงี้ว่ะ อาจารย์ก็ไม่ดุแถมยังได้จูบกับรุ่นพี่ที่ดันไปตกหลุมรักอีกคิดแล้วเขิล<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> Mode SungMin Talk<br /> <br /> วันนี้ทั้งวันไอ้ไก่น้อยของผมแผ่รังศีโมเอะตลอดเลยล่ะครับ ขนาดอาจารย์พอมาเห็นหน้าแดงๆ กับปากเจ่อๆ นั้น ก็ทำอะไรไม่ถูก ยอมให้มานั่งเรียนเฉยเลย ทั้งห้องก็มองหน้าเจ้าไก่ที่นั่งหน้าแดงเขิลอายอะไรอยู่คนเดียวจนเหมือนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ผมก็สงสัยซิฮะไม่ถามไม่ได้แล้ว<br /> <br /> “นี่ไก่น้อยแกโดนใครจูบมาหรอ” ผมถามตรงเกินไปหรือเปล่าครับ พอผมถามจบแค่นั้นหละ เจ้าไก่น้อยของผมก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับหน้าที่แดง จนไม่รู้จะแดงขนาดไหนแล้วอ่ะ เพื่อนทั้งห้องโดยเฉพาะเหล่าเมะๆ ก็รู้สึกจะหูผึ่งกันเป็นแถบตั้งใจฟังยิ่งกว่าข้อสอบซะอีก<br /> <br /> “อะ...เออ ...ซะ...ซองมิน...ระ...รู้...ได้...ไง....อ่ะ” เจ้าไก่ของผมพูดตะกุกตะกัก สงสัยยังช็อคกับเรื่องจูบ แหมก็ปากเจ่อซะขนาดนั้น คนมีประสบการณ์มาก่อน? ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับ<br /> <br /> “ฉันรู้ก็แล้วกัน....หรือว่า....” ผมพูดเป็นเชิงรู้แกว ว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่ฮีนิมที่มาขอให้ผมช่วยเป็นพ่อสื่อให้แน่ๆ แต่ไวไฟชะมัด สงสัยเจอพลังโมเอะแอคแทคขั้นรุนแรงล่ะมั้งเลยห้ามใจไม่อยู่<br /> <br /> “ฉะ...ฉันไม่ได้โดนรุ่นพี่ฮีนิมจูบซักหน่อย” อยู่ๆ ไอ้ท่าทางลุกลี้ลุกลน ผสมกับปากของไอ้ไก่ที่ไวกว่าความคิด “แหม ไม่ได้จูบกับรุ่นพี่ฮีนิม...ทำไมต้องรุ่นพี่ฮีนิมด้วย ฉันยังไม่ได้บอกชื่อเลยนะ” ได้ทีผมก็แกล้งเพื่อนรักหน้าหวานนี้อีก อ่า~ การที่ได้แกล้งเจ้าไก่นี่มันคงจะเป็นสิ่งที่บรรดาเหล่าเมะชอบแกล้งกันแน่ๆ (แล้วเรื่องนี้แกเป็นเมะหรอไง -..-)<br /> <br /> “ฉะ...ฉัน .........................................” เหมือนจะไม่มีสัญญาณตอบรับแล้วละฮะ ตอนนี้หน้าเจ้าไก่คงอายจนถึงขั้นเออเรอร์แล้วแน่ ๆ ส่วนเหล่าเมะในห้อง ก็คงจะช็อคเรื่องจูบเป็นแน่ ดูจากสายตาละห้อยน่าสงสารนั้นแล้วหรือน่าสมเพชดีละฮ่าๆ<br /> <br /> “ฉันไม่คุยกับแกแล้ว เจ้ากระต่ายบ้า” แล้วอยู่ ๆ เจ้าไก่น้อยก็ตะโกนบอกผม พร้อมกับวิ่งหนีไป ให้มันได้งี้สิไอ้ไก่แสนน่ารักเอ้ยยย<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> Mode HyukJae Talk<br /> <br /> ตอนนี้ผมกำลังวิ่งหนี วิ่งหนีความอายเพราะไอ้เพื่อนบ้าคนเดียวเชียว ผมวิ่งโดยไม่ได้มองทางข้างหน้าเพราะมัวแต่หลับตาวิ่งอยู่ (ไก่วิ่งทั้งที่ยังหลับตา แกชั่งสามารถมาก -[]-) โดยไม่ทันสังเกตว่าตอนนี้ผมกำลังวิ่งไปชนคนโดยไม่รู้ตัว “อ๊ะ!” ผมร้องอย่างไม่ตั้งใจ อยากจะบอกว่าเจ็บชะมัด เพราะตอนนี้ก้นผมมันกระแทกกับพื้นปูนอย่างจัง ก้นผมคงจะช้ำไปอีกหลายวันเลย ส่วนรุ่นพี่ที่ผมชนก็ใจดีชะมัด ยื่นมือออกมา<br /> <br /> จะให้ผมจับ “ขะ ขอบคุณฮะ” ผมกล่าวขอบคุณโดยที่ยังไม่ได้ช้อนตาขึ้นมามองแต่อย่างใด ก็คนมันยังเจ็บก้นอ่ะ ก็ต้องห่วงก้นน้อยๆ ของผมเป็นธรรมดา<br /> <br /> “ไม่เป็นไรหรอก เจ็บมากมั้ยไก่น้อย” แต่เอ๊ะ ทำไมเสียงมันคุ้นจังอ่ะ คุ้นมากๆ ผมสงสัยขึ้นมาแล้วซิว่าข้างหน้าผมนี้จะเป็นใคร ผมรีบช้อนตาขึ้นมามอง ตกใจฮะ ยอมรับว่าตอนนี้ตกใจมาก หน้าผมคงแดงอีกแล้วแน่ ๆ ก็หน้าของผมกับรุ่นพี่ฮีนิม อยู่กันไม่ถึงคืบ โอ้ยยย ความหล่อกระแทกตา ตอนนี้ควันคงจะออกหูทั้งสองข้างของผมแล้วล่ะมั้ง เขิลจนทำอะไรไม่ถูกเลย จนทำให้ผมลืมความเจ็บที่ก้นไปแล้วล่ะครับตอนนี้<br /> <br /> “เจ็บมากมั้ย” พี่เขาถามผมอีกครั้ง เพราะผมไม่ยอมตอบ ก็ตอบไม่ถูกหนิครับ แต่ต้องตอบกลัวพี่เขารำคาญแล้วหันมาฆ่าผมซะก่อน “มะ ไม่ฮะรุ่นพี่” อ๊า ผมตอบตะกุกตะกักอีกแล้วซิ โถ่เอ้ยสมเพชตัวเองชะมัด เขิลไม่เข้าเรื่อง “ฮ่า ฮ่า นายนี้มันน่ารักชะมัดเลย” อยู่ๆ รุ่นพี่ก็ขำพร้อมกับบอกว่าผมน่ารัก<br /> <br /> ผมไม่ดีใจหรอกนะอยากจะบอก ก็คำว่าน่ารักมันใช้กับเด็กผู้หญิงหนิ แต่ผมผู้ชายนะฮะ ตอนนี้ผมกำลังเบ้ปาก เพราะความไม่ค่อยพอใจของผมซักเท่าไหร่ “ทะ โทษที แต่นายมันน่ารักจริงๆ” รุ่นพี่ฮีนิมพูดพร้อมทั้งยังหัวเราะไม่หยุด อะไรกันหัวเราะเยาะผมนานไปแล้วนะปกติจะน่ากลัวแท้ๆ =3=<br /> <br /> ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าผมงอนรุ่นพี่ซะงั้น ยังงงกับตัวเองอยู่เลยทำไมถึงไปงอนรุ่นพี่เขาได้ ผมสะบัดก้นเดินเชิดหน้าหนีออกมา ให้ตายสิ คำน่ารัก สองคำก็น่ารัก ผมละไม่ชอบจริงๆ เลยไอ้น่ารักเนี้ยอะ<br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>To be con.</b></div>

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Ch.2]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title  - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก Author  - Ka...

อ่านเพิ่มเติม »

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Ch.1]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <br /> <b>Title</b> - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก<br /> <b>Author</b> - Kapunoii <b>Rate</b> - PG13<br /> <b>Genre</b> - Yaoi <b>Pairing </b>- Chul x Hyuk<br /> <b>Type</b> - Thailand fic <b>Status</b> - Ending<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter 1</b></div> <div style="text-align: right;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> </div> <br /> “เฮ้!!~ ไอ้ไก่น้อย” เสียงตะโกนของหนุ่มน้อยน่ารักร่างอวบหน้ากระต่ายร้องทัก<br /> <br /> “หืม? นี่แกเรียกฉันหรอซองมิน” ร่างบางหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเดินเข้ามาถาม<br /> <br /> “เอ้า!! ถ้าฉันไม่เรียกแก แล้วจะให้กระต่ายน้อยตรงนี้ไปเรียกใครละ(ว่ะ)ครับ” ดูๆ มันซิครับรีดเดอร์ ถามผมมาได้ ไอ้หน้าหวานๆ แต่ติดเอ๋อๆ นั้นมันชั่งน่ารักจริงๆ อร๊ากกกก ไก่น้อยของกระต่ายอวบ<br /> <br /> “อ่า~~ งั้นแกเรียกฉันมีอะไรล่ะ ถ้าไม่มีอะไรฉันจะได้ไปสอนการบ้านเจ้าพวกนั้นหน่ะ” ร่างบางไม่ว่าเปล่า พร้อมหันไปทางเหล่าเมะๆ? ที่พร้อมใจทำตาปริบ ๆ หันมาขอร้องร่างบางหน้าหวานคนนี้<br /> <br /> “โถ่!แกเรื่องนั้นชั่งมันก่อนเหอะ มาดูนี่ๆ” กระต่ายน้อยร่างอวบไม่ว่าเปล่า พร้อมดึงข้อมือของร่างบางให้ลงมานั่งที่ตักของตัวเอง ส่วนมืออีกข้างก็ชี้ไปสนามด้านล่างของตึกเรียน (มินๆ แกเนียนกับไก่ฉันหรอ:ไรเตอร์ , ผมเปล่าน๊า ผมเป็นเคะนะครับ:ซองมิน)<br /> <br /> ส่วนบรรดาเหล่าเมะๆ ก็นั่งมองอิจฉาตาร้อนกันเป็นแถบ กระต่ายอ้วนเห็นดังนั้นจึงยักคิ้วให้ข้างนึง เป็นเชิงเยาะเย้ย เหล่าเมะๆ ทั้งหลาย<br /> <br /> ร่างบางที่ไม่สนใจการกระทำของเพื่อนรักเท่าไหร่นัก แต่ก็ส่ายหน้าน้อยๆ เป็นการเอือมเจ้าเพื่อนร่างอวบนี้อยู่ไม่มากก็น้อยล่ะ เห็นแบบนี้จึงหันไปสนใจที่หน้าต่างตรงที่ซองมินชี้ให้ดูแทน<br /> <br /> “หืม? ไหนๆ แกจะให้ฉันดูอะไรหรอ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย นอกซะจาก....รุ่นพี่ขาวีนปีสอง คิม ฮีซอล” ร่างบางพูดประโยคแรกเสียงดัง แต่ประโยคต่อมาพูดเสียงเบา พร้อมกับหันมามองหน้ากระต่ายน้อย<br /> <br /> แต่มีหรอที่กระต่ายน้อยผู้นี้จะไม่ได้ยินที่ไก่น้อยพูด พร้อมทั้งแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ โดยที่ไก่น้อยผู้แสนจะใสซื่อไม่มีทางได้เห็น ร่างอวบไม่ว่าเปล่าจึงหันหน้าไปทางหน้าต่าง พร้อมตะโกนเรียกชื่อรุ่นพี่ คิม ฮีซอล ซะดังลั่น เสียงดังขนาดนั้นมีหรอที่เจ้าแม่ขาวีนจะไม่ได้ยิน<br /> <br /> “แกจะเรียกฉันซะเสียงดังทำไมฮะ! ฉันอยู่แค่ชั้นล่างตึกของแกแค่นี้เองนะ หนวกหูชะมัด” หน้าที่จัดว่าสวยและหล่อเหลาในคราเดียวกันของรุ่นพี่เบ้ปากบ่น ไอ้เจ้ากระต่ายอ้วนตัวแสบข้างบน<br /> <br /> “ก็ไก่น้อยของผม เขามีอะไรจะบอกรุ่นพี่นี้ครับ!!~” เจ้ากระต่ายอวบยังไม่วายตะโกนบอกออกไป (โดนบ่นขนาดนั้นแกก็ยังกล้าตะโกนเนอะ:ไรเตอร์)<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> Mode HyukJae Talk<br /> <br /> “เอ๋!!!” ตกใจซิฮะอยู่ๆเจ้าบ้าซองมินก็โบ้ยมาให้ผมซะงั้น ถึงคราวซวยของไก่น้อยอย่างผมแล้วซิฮะ จะให้ผมบอกอะไรรุ่นพี่เขาล่ะครับ แค่มองหน้าผมก็สั่นจะตายอยู่แล้ว ก็คนมันกลัวหนิครับ’ ผมก็คิดได้แค่ในใจล่ะครับ จะให้พูดออกไปได้ยังไงล่ะ ว่ากลัว เพราะถ้าพูดออกไปนะ มันก็คงจะเอาไปตะโกนบอกรุ่นพี่ขี้วีนนั้นซิครับ<br /> <br /> “นี้แก...ไอ้มิน แกจะให้ฉันบอกอะไรรุ่นพี่หน่ะฮะ!” ผมหันไปกระซิบถามเจ้าเพื่อนตัวดี ทั้งที่ตอนนี้หน้าของผมมันเริ่มซีดแล้วซิครับ ผมจะตายมั้ยอ่ะ<br /> <br /> “แกก็แค่บอกว่า...รุ่นพี่ฮีนิมครับ ตั้งใจซ้อมนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ฮะ” กระต่ายอวบพูดออกไปพร้อมทั้งทำท่าที่ผมคิดว่าปัญญาอ่อนมากๆ ประกอบให้ดู<br /> <br /> “ห๊า! ถ้าทำแบบนั้นแล้วพี่เขาจะไม่หันมาฆ่าฉันหรอไง เขายิ่งไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับเขาอยู่ แกก็เห็นไม่ใช่หรอ วันนั้นที่มีคนไปเชียร์พี่เขาอ่ะ ได้แต่หน้าซีดกลับมาทุกคนเลยนะ” ผมเถียงบอก เพราะผมก็ไม่อยากเป็นอีกคนที่โดนด่ากลับมาหรอกนะครับ ถ้าเป็นงั้นจริง ผมคงไม่กล้ามาโรงเรียนอีกหลายวันเลยอ่ะ<br /> <br /> “แกก็ทำตามที่ฉันบอกไม่เหอะน่า ไม่เห็นหรอไงที่ฉันตะโกนเมื่อกี้ เขายังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าแกไม่บอกนะ ฉันว่าแกเนี้ยละจะตายของจริง” พูดจบพร้อมกับยักคิ้วให้ผมทีนึง นี้มันจงใจกวนผมใช่มั้ยครับ‘รีดเดอร์’<br /> <br /> ผมคงไม่มีทางเลือกแล้วใช่มั้ยครับ ระหว่างเสี่ยงตาย กับ ตายแน่ๆ งั้นผมคงเลือกข้อแรกดีกว่าครับ อย่างน้อยก็เสี่ยงตายละหน่า ดีกว่าตายแน่ๆ ผมนิ่งทำใจอยู่ซักพัก แอบหันไปขอความเห็นอีกครั้งจากซองมิน มันก็แค่พยักหน้าให้ผม เป็นเชิงว่าเอาเลย สู้ สู้! ผมขอลาก่อนนะครับรีดเดอร์ทุกท่าน ถ้าผมตายขึ้นมาจริง ๆ ก็อย่าลืมมากินข้าวต้มฟรีนะครับ มื้อนั้นผมจะเลี้ยงเอง คิดจบผมก็หันหน้าไปทางหน้าต่าง พร้อมกับทำใจเรียกชื่อพี่แก<br /> <br /> “ระ...รุ่นพี่ฮีนิมครับ ตะ ตั้งใจซ้อมนะครับ ผะ ผมเป็นกำลังใจให้นะฮะ” ผมพูดพร้อมทำท่าทางปัญญาอ่อนตามต้นฉบับซองมิน และยิ้มหวานๆ ไปทีนึง เผื่อเขาจะยกโทษให้กับผมที่ทำอะไรปัญญาอ่อนๆ แบบนี้ยังไงล่ะครับ<br /> <br /> ดูรุ่นพี่แกจะไม่ค่อยเชื่อสายตาซักเท่าไหร่ ผมเห็นเขามองอย่างอึ้งๆ หน้าแดงๆ ด้วย ‘อร๊า~~ นี้ผมมันปัญญาอ่อนจนพี่เขาอายเลยหรอไงครับเนี้ย อายชะมัดเลย ทีหลังผมจะไม่ทำแล้ว ไอ้บ้าซองมินนน’ ผมบ่นกระปอดกระแปดในใจเหมือนคนบ้าไม่มีผิด<br /> <br /> ดูพี่เขาจะนิ่งนานไปหน่อยมั้งครับ จนเหมือนพี่แกได้สติ พร้อมกับหันมามองผม ‘อย่าฆ่าผมนะ ผมกลัวแล้ว ผมแค่ทำตามไอ้กระต่ายบ๊องข้างๆ เองนะครับรุ่นพี่’ ผมแก้ตัวอยู่ภายในความคิด เพราะตอนนี้ผมกลัวจนไม่กล้าสู้หน้าพี่แกแล้วล่ะครับ<br /> <br /> “นะ...นายก็เหมือนกัน เจ้าลูกไก่น้อยที่น่ารักของฉัน ตั้งใจเรียนล่ะ”<br /> <br /> เอ๋! โอ้ววว!? มันน่าแปลกใจมากเลยครับรีดเดอร์ พี่ฮีนิมไม่ว่าผม พร้อมกับบอกให้ผมตั้งใจเรียน อึ้งซิครับ เขิลด้วย ตอนนี้หน้าผมมันร้อนๆ ไปหมดแล้ว ไม่รู้เพราะร้อนแดด หรือ ว่าอายกันแน่ แต่เชื่อเหอะครับ ว่าหน้าผมมันแดงมากจริงๆ<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> Mode SungMin Talk<br /> <br /> “นั่นแน่...เขิลล่ะซิเจ้าไก่น้อยของฉัน หน้าแดงเป็นมะเขือสุกเลยนะ” ผมไม่พูดเปล่าพร้อมกับเอานิ้วมาจิ้มๆ เล่นที่แก้มของไก่น้อย <br /> <br /> “ขะ...เขิลบ้าเขิลบออะไรกันเล่า” ไก่น้อยของผมพูดปัด ทั้งๆ ที่ยังหน้าแดงอยู่เลยครับรีดเดอร์ แหนะไม่ว่าเปล่า ยังปัดมือข้างที่ผมเอานิ้วจิ้มๆ แก้มเจ้าตัวออกด้วย<br /> <br /> อร๊ากกก!! หน้าตาตอนเขิลของไก่น้อย น่ารัก น่าหยิกชะมัดเลยครับรีดเดอร์ ถ้าเรื่องนี้ผมไม่ได้เป็นเคะนะ ผมคงจะกระโดดเข้าไปฟัด? กับไก่น้อยข้างๆ นี้แล้วละครับ<br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>To be con.</b></div> <br /> <br /> เอาเรื่องเก่าๆมาลง<br /> หวังว่าจะไม่โกรธกันนะครับ<br /> เพราะตอนนี้กำลังรวบรวมฟิคที่เคยแต่งไว้อยู่<br /> ถ้าไม่ขี้เกียจจะมารีไรท์เรื่องนี้เหมือนกันฮะ

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Ch.1]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title  - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก Author  - Ka...

อ่านเพิ่มเติม »

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Intro]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <br /> <b>Title</b> - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก<br /> <b>Author</b> - Kapunoii <b>Rate</b> - PG13<br /> <b>Genre</b> - Yaoi <b>Pairing </b>- Chul x Hyuk<br /> <b>Type</b> - Thailand fic <b>Status</b> - Ending<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Intro</b></div> <div style="text-align: right;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> </div> <br /> ผมจะทำยังไงดีเมื่ออยู่ๆไอ้เจ้ากระต่ายเพื่อนซี้ตัวแสบของผม ลี ฮยอกแจ ผู้นี้จะต้องเป็นพ่อสื่อให้กับ คิม ฮีซอล รุ่นพี่ปีสองขาวีน ผู้นั้นกันเล่า<br /> <br /> “เอ๋!!!” ‘ตกใจ ซิฮะ อยู่ๆ เจ้าบ้าซองมินก็โบ้ยมาให้ผมซะงั้น ถึงคราวซวยของไก่น้อยอย่างผมแล้วซิฮะ จะให้ผมบอกอะไรรุ่นพี่เขาล่ะครับ แค่มองหน้าผมก็สั่นจะตายอยู่แล้ว ก็คนมันกลัวหนิครับ’ ผมก็คิดได้แค่ในใจล่ะครับ จะให้พูดออกไปได้ยังไงล่ะ ว่ากลัว เพราะถ้าพูดออกไปนะ มันก็คงจะเอาไปตะโกนบอกรุ่นพี่ขี้วีนนั้นซิครับ<br /> <br /> “นี้แก...ไอ้มิน แกจะให้ฉันบอกอะไรรุ่นพี่หน่ะฮะ!” ผมหันไปกระซิบถามเจ้าเพื่อนตัวดี ทั้งที่ตอนนี้หน้าของผมมันเริ่มซีดแล้วซิครับ ผมจะตายมั้ยอ่ะ<br /> <br /> “แกก็แค่บอกว่า...รุ่นพี่ฮีนิมครับ ตั้งใจซ้อมนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ฮะ” กระต่ายอวบพูดออกไปพร้อมทั้งทำท่าที่ผมคิดว่าปัญญาอ่อนมากๆ ประกอบให้ดู<br /> <br /> “ระ...รุ่นพี่ฮีนิมครับ ตะ ตั้งใจซ้อมนะครับ ผะผมเป็นกำลังใจให้นะฮะ” ผมพูดพร้อมทำท่าทางปัญญาอ่อนตามต้นฉบับซองมิน และยิ้มหวานๆ ไปทีนึง เผื่อเขาจะยกโทษให้กับผมที่ทำอะไรปัญญาอ่อนๆ แบบนี้ยังไงล่ะครับ<br /> <br /> ดูรุ่นพี่แกจะไม่ค่อยเชื่อสายตาซักเท่าไหร่ ผมเห็นเขามองอย่างอึ้งๆ หน้าแดงๆ ด้วย ‘อร๊า~~ นี้ผมมันปัญญาอ่อนจนพี่เขาอายเลยหรอไงครับเนี้ย อายชะมัดเลย ทีหลังผมจะไม่ทำแล้ว ไอ้บ้าซองมินนน’ ผมบ่นกระปอดกระแปดในใจเหมือนคนบ้าไม่มีผิด<br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>To be con.</b></div> <br /> <br /> จบอินโทรซึ่งมันใช่อินโทรมั้ย? ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน<br /> เพราะนี้เป็นเรื่องแรกที่มีพาร์ท ซึ่งเรื่องเก่าจำได้ว่ายังแต่งไม่จบ<br /> สะเออะมาแตะเรื่องใหม่ซะงั้น แต่เรื่องนี้จบนะเออ 55+

Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Intro]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title  - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก Author  - Ka...

อ่านเพิ่มเติม »

My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม [Final]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <br /> <b>Title</b> - My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม<br /> <b>Author</b> - Kapunoii <b>Rate</b> - R18<br /> <b>Genre</b> - Yaoi <b>Pairing </b>- All x Hyuk<br /> <b>Type</b> - Thailand fic <b>Status</b> - Ending<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter Final</b></div> <div style="text-align: right;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> <br /> ย้อนความสักเล็กน้อย<br /> “น่าอิจฉาชะมัดเลย ไอ้ปลามันได้อุ้มลูกไก่น้อยคนเดียว” คยูฮยอนบ่นขึ้นมาก่อนจะปรายตาไปมองร่างบางที่หลับอยู่ในอกแกร่งของอีกคน<br /> <br /> “เออ ว่ะ ไรเตอร์แมร่งเอาเปรียบกันเห็นๆ พอออกมาทีได้บทดีเชียว” (แหนะอย่าเหน็บไรเตอร์ซิ ก็เขาชอบเฮอึนอ่ะ เลยต้องใส่คู่นี้เยอะๆหน่อยดิ #ลำเอียง! : พระเอกทุกคน)<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> “อื้อ...อื้ม...นี้เราอยู่ที่ไหนนิ เพดานห้องแปลกตาชะมัด” ร่างบางปรือตาขึ้นมามอง เมื่อสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของห้องก็ต้องตกใจ<br /> <br /> “ห้องพักของพวกเราเอง” ปริ้นที่อยู่ข้างๆเตียงของร่างบางทุกคนพูดขึ้นเสียงดังพร้อมกัน<br /> <br /> “พวก นายอีกแล้วหรอ จะอะไรกับฉันนักหนาเนี้ย” ร่างบางเบ้ปากก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง แต่เพราะความหล่อนี้ซิทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ต้องเต้นแรงจนป็นจังหวะเพลง sory sory อยู่ล่ะ <br /> (เพลงเก่าเอามาเล่นใหม่ 55+)<br /> <br /> “อ๊ะ!” ร้องด้วยความตกใจเล็กน้อย เมื่อหันไปก็เจอหน้าหนุ่มหล่ออีก เมื่อร่างบางทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่ก้มหน้าหนีเท่านั้น<br /> <br /> ‘ปฏิกิริยาน่ารักชะมัด’ บรรดา เหล่าปริ้นต่างก็คิดอย่างเดียวกัน พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ ในความน่ารักของร่างบาง แม้แต่คิบอมที่แสนจะยิ้มยาก ก็อดจะยิ้มบางๆ ไม่ได้เมื่อเห็นร่างบางตรงหน้าเขินอาย<br /> <br /> “ละ แล้วจับฉันมาทำไรล่ะ” เมื่อความเงียบปกคลุมร่างบางจึงเป็นฝ่ายทำลายความเงียบนี้ซะ เพราะกลัวว่าเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเพลง sory sory มันจะดังจนคนข้างๆ ตัวแต่ละคนได้ยินนี้ซิ<br /> <br /> “ก็ไม่มีอะไรหรอก พวกเราแค่ตกหลุมรักเธอน่ะ เลยอยากให้เธอเป็นควีนของพวกเรา” ร่างอวบพูดจบก็ยิ้มอย่างน่ารักส่งไปให้<br /> <br /> “พะ พวกนายเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลยนะ แล้วอยู่ๆ ก็มาบอกรักฉันเนี้ยนะ” แย้งว่าออกมาอย่างติดขัด แต่หน้าของร่างบางก็ยังไม่ลืมที่จะก้มหนีแสงความหล่อ = =lll <br /> <br /> “ห๊า!!~ นี้ เธอไม่รู้จักพวกเราหรอ เป็นไปไม่ได้หน่า” คยูฮยอนร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่มีทางที่ร่างบางตรงหน้าจะไม่รู้จักพวกเขา พวกเขาออกจะดังใครไม่รู้จักนี้เชยชะมัด<br /> <br /> “กะ ก็ไม่รู้จักนะเซ่ ถ้ารู้จักแล้วจะถามหรอ” ตวัดหน้าสวยๆ ขึ้นมาแว๊ดใส่ ก่อนจะกอดอกตัวเองไว้ พร้อมกับยู่ปากเล็กน้อย แต่แค่นั้นล่ะมันก็น่ารักสำหรับเหล่าเมะตรงหน้าแล้ว<br /> <br /> ‘อ๊ากกก ลืมไปเลยว่าตอนนี้หน้าเรามันร้อนๆ พวกนั้นจะสังเกตุเห็นเปล่าว่ะ’ ร่าง บางที่มัวแต่เถียงคนตรงหน้าดันลืมไปเลย ว่าตัวเองน่ะ กำลังหน้าแดงเพราะเขินคนหน้าหล่อๆ ที่รุมจ้องหน้าเขาอยู่เนี้ยซิ <br /> แล้วก็เป็นอันต้องก้มหน้าหนีอีกครั้ง<br /> <br /> “พวก เราน่ะเป็นปริ้นของโรงเรียนฮยองนิมแห่งนี้” เหล่าบรรดาปริ้นต่างตอบเป็นเสียงเดียวกัน พร้อมกับเหลือบมองร่างบางตรงหน้าว่าจะมีปฏิกิริยาแบบไหน<br /> <br /> “อืม...เป็นปริ้น...............ปริ้นหรอ...เห้ยปริ้น” ร้องออกมาอย่างตกใจ ถลึงตาใส่จนตาแถบจะร่วงหลุดออกมากลิ้งเล่นก็ว่าได้<br /> <br /> “ฉะ...ฉัน ขอโทษนะ....ระ...เรื่องเมื่อเช้าน่ะ” กล่าวขอโทษขอโพยแทบจะไม่เป็นภาษา ก็เขาลือกันว่าถ้าใครทำให้ปริ้นโกรธอย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอด ต้องจนตรอกเหมือนหมาข้างถนนนี้ซิ เขาก็กลัว<br /> เป็นเหมือนกันนะ<br /> <br /> “เรื่องนั้นชั่งมันเหอะ แล้วนี้เมื่อไหร่จะตอบพวกฉันซะที” นางพญาว่าจบก็จับคางมนของร่างบางให้เงยหน้ามาสบตากับพวกเขา<br /> <br /> “กะ...อะ...เออ...” ร่างบางทีไม่รู้จะตอบอะไรดีหน้าแดง x10 เป็น ที่เรียบร้อยไปแล้ว ใจนึงก็กลัว แต่อีกใจก็อาย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟน ยังไม่เคยมีความรักเลย แล้วอาการใจเต้นแรงเนี้ย จะเรียกว่า<br /> เผลอรักได้หรือเปล่าน่ะ?<br /> <br /> “ฉะ...ฉัน ไม่รู้..............ฉันยังไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย แถมไม่รู้ว่าคนรักกันเขาต้องทำไงด้วย” พูดจบก็หน้าง่ำงอเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว ใช่เขายังไม่เคยมีความรัก ในเมื่อความรักมันเชื่อใจไม่ได้นิ <br /> มีรักก็ต้องทนเจ็บ<br /> <br /> แล้วอย่างนี้จะมีไปทำไมล่ะ ขนาดพ่อเขาที่เขารักมาก ยังทิ้งเขาไปเพราะความรักบ้าๆ นั้นเลย ร่าง บางแอบตัดพ้อตัวเองอยู่ในใจ ตอนนี้ขอบตาของร่างบางเริ่มร้อนผ่าวซะแล้วซิ คงจะเพราะนึกถึงเรื่องพวกนั้นล่ะมั้ง มันเลยทำให้น้ำตาใสๆ ต้องกลิ้งลงจากขอบตาคู่สวย<br /> <br /> “ฮะ เฮ้ นี้ยัยลูกไก่จะร้องไห้ทำไมน่ะ พวกฉันยังไม่ทันทำอะไรเลยนะ” เหล่าปริ้นต่างร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน นี้เขาทำให้ร่างบางต้องลำบากใจหรอ? หรือว่ามีสิ่งอื่นที่กวนใจร่างบางอยู่กันแน่<br /> <br /> เมื่อ คนเป็นปริ้นไม่เคยเห็นใครร้องไห้มาก่อน จึงทำให้ทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์แบบนี้เหลือเกิน แค่เห็นก็เจ็บแปลบที่ใจของพวกเขาแล้ว พวกเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้ร่างบางต้องร้องไห้จริงๆ หรอคิดได้ไม่ทันไร มือแกร่งของปริ้นคนหนึ่งก็เกลี่ยน้ำตาที่กลิ้งลงมาให้กับร่างบางตรงหน้า<br /> <br /> “อย่า ร้องเลย” คิบอมพูดเสียงเรียบ ก่อนจะบรรจงเช็ดน้ำตาที่ร้อนผ่าวให้เหมือนเดิม เขาชอบเวลาที่ร่างบางตรงหน้าแว๊ดๆเสียงดัง มากกว่าจะนั่งร้องไห้แบบนี้<br /> <br /> “อึก...พวก ...อึก....นาย....อึก” ร่างบางที่ได้รับสัมผัสอบอุ่นก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองทุกๆ คนตอนนี้ทำหน้าเหมือนปวดร้าวอย่างมาก นี้เพราะเขาร้องไห้งั้นหรอ หรือความรักมันจะสามารถเชื่อใจได้จริงๆ<br /> <br /> “ถ้า.... นายลำบากใจ พวกเรารอได้นะ” ซีวอนเป็นคนพูดขึ้นมา เพราะพวกเขาไม่อยากฝืนใจของร่างบางให้มารักเขา ถ้าได้ร่างกายมา แต่กลับไม่ได้หัวใจ ให้พวกเขาตายไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิต<br /> ที่ต้องเห็นร่างบางเป็นทุกข์<br /> <br /> “ถ้า...... ฉันจะลองมีรัก.......” เว้นช่วงสักพักก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “.........พวกนายจะช่วยดูแลฉันได้หรือเปล่า” ร่างบางยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ไม่ใช่ว่าเขาเสียใจที่จะได้รัก แต่กลับดีใจที่จะได้ลองรักลองเสี่ยงเชื่อความรู้สึกพวกเขาดู ลองเสี่ยงว่าพวกเขาจะปกป้องร่างบางตรงหน้านี้ได้มั้ย ถ้าจะเรียนรู้ความรักเขาจะลองขอให้พวกนี้สอนได้มั้ยนะ<br /> <br /> “ครับองค์หญิง” ร่างหนาหน้าหล่อตรงหน้าแต่ละคนรับคำก่อนจะตะเบะท่าเหมือนตำรวจ<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> “เฮ้ พวกนายนี้มันชักช้าอืดอาดจริงๆ เดี๋ยวฉันก็ไปเรียนสายหรอก” ร่างบางหันหน้าไปตะโกนใส่ร่างหนาแต่ละคนก่อนจะทำท่าเท้าเอวเสมือนคุณนายไม่มีผิดเพี้ยน<br /> <br /> “คร๊าบบบ พวกผมเป็นปริ้นนะครับ ไม่ใช่คนใช้ พวกผมลดสถานะไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยลูกไก่น้อย” เสียงหนุ่มจีนตะโกนเถียงร่างบางข้างหน้า นี้แฟนหรือคนใช้ว่ะ ไม่ต่างกันเลยชีวิตเจ้าชายของพวกตรู<br /> <br /> “นี้พวกนายกล้าเถียงฉันหรอ ฮ่ะ!” ตะโกนกลับมาพร้อมถลึงตาใส่ ทำหน้าเอาเรื่องซะเต็มที่ ตั้งแต่วันนั้น ร่างบางก็ไม่ลดความซ่าลงเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความน่ารักอยู่เสียเมื่อไหร่ล่ะ(ล่ะมั้ง)<br /> <br /> “ใครจะกล้าเถียงคุณนาย ลี ฮยอกแจละครับ” ทงเฮเสริม ไม่วายทำหน้ากวนๆ พร้อมยักคิ้วส่งไปให้ทีนึง<br /> <br /> “ไอ้ปลา แกกล้าทำหน้ากวนฉันหรอฮะ......ย๊า~~” แว้ดๆ เสร็จร่างบางก็วิ่งเข้าไปทำร้ายทงเฮเต็มที่ เป็นแบบนี้มาได้อาทิตย์นึงแล้ว จนเหล่าเคะ ชะนี และเมะ ต่างก็ยังไม่ชิน.......ก็จะให้ชินได้ไงในเมื่อเจ้าชายสุดหล่อของพวกเขา ต้องยอมตามใจร่างบางสุดแสนจะแสบซ่าคนนี้ทุกวัน เนี้ย.........................อิจฉาโว้ยยย ทั้งปริ้นทั้งลูกไก่น้อยเลย<br /> <br /> “เหนื่อย อ่ะ....เฮ้อ” บ่นเสร็จก็ถอนหายใจออกทีนึงยาวๆ ก่อนจะหันไปออดอ้อนฮีซอล ซึ่งทำหน้าที่คอยตามใจร่างบางตรงหน้า ถ้าไม่ใช่ร่างบางอย่าหวังจะได้การตามใจจากเขาแม้แต่น้อย<br /> <br /> “แล้วจะให้ทำอะไรล่ะลูกไก่น้อย” อมยิ้มในความน่ารักชั่งอ้อนน้อยๆ ก่อนจะกดจูบไปที่แก้มใสของร่างบางทีนึง<br /> <br /> “อยากกินนมสตอเบอร์รี่อ่ะ” เงยหน้าขึ้นมาทำตาแป๋วๆ ใส่ซีวอน ซึ่งเจ้าตัวก็รู้ดีอยู่แล้วจึงต้องรีบไปหยิบนมมาให้โดยไว<br /> <br /> “ลูก ไก่น้อย ผมยุ่งหมดแล้วนะ มาๆเดี๋ยวเขาหวีให้” กระต่ายอวบร้องทักขึ้นมา ก่อนจะหยิบหวี และบรรดาของใช้เพื่อเสริมความน่ารักของร่างบางมาแต่งองค์ทรงเครื่องเหมือนที่ทำอยู่ประจำ<br /> <br /> “ฮัน~~ มากอด เขาหน่อยดิ เขาอยากให้กอดอ่า” ร้องทักออกมาอย่างน่ารัก พร้อมกับทำตาปริบๆ เป็นลูกอ้อนส่งไปให้หนุ่มหล่อหน้าจีน ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ปฏิเสธกลับรีบสวมแขนแกร่งเข้าไปที่เอวบางๆ ของคนตัวเล็กตรงหน้า ไม่พอยังกดปากหยักจูบไปที่กลีบผมนุ่มของร่างบางทีนึง<br /> <br /> “เยเย่~~” ร้องเรียกด้วยเสียงน่ารักหวานๆ ก่อนจะยิ้มละลายใจไปให้ทีนึง “เขาอยากฟังเพลง ร้องเพลงให้เขาฟังหน่อย” เยซองก็ไม่บ่น ร้องเพลงตามที่ร่างบางช่างอ้อนขอแต่โดยดี<br /> <br /> “คิบอมมานี้ซิ ถ้าไม่มีนายฉันก็นั่งจนก้นเจ็บพอดี” กวักมือเรียกเจ้าชายน้ำแข็งไหวๆ ก่อนจะชี้นิ้วไปที่ม้าหินอ่อน ก็ร่างบางต้องการเบาะนั่งประจำนี้ ถ้าไม่มีก็นั่งไม่ได้ดิ จริงป่ะ?<br /> <br /> คิบอมมีหน้าที่หลักคือเป็นเก้าอี้ประจำให้แก่ร่างบางตรงหน้า อมยิ้มน้อยๆ ให้กับร่างบางก่อนจะหอมแก้มใสเพราะความหมันเขี้ยวไปฟอดนึง<br /> <br /> ส่วน คยูนะหรอหน้าที่ประจำเลย คืออ้อนร่างเล็กตรงหน้าต่ออีกทีนึง “ลูกไก่น้อยยย เขาอยากจะหนุนตักอ่ะ” นั้นไงหน้าที่อ้อนประจำการอีกคนเสริมมาแล้ว<br /> <br /> “อยาก หนุนก็มาหนุนซิ” ยิ้มรับคำก่อนจะให้ร่างสูงจอมเจ่เล่ห์หนุนตักเพื่อสูดดมความหอมจากท้องน้อยๆ ของร่างบาง ร่างบางก็ไม่แพ้กัน ยีผมนุ่มจนยุ่งเหยิงไปหมด<br /> <br /> ก็ จะเหลือแต่ทงเฮเนี้ยล่ะ หน้าที่ประจำที่ทำเอาคนอื่นๆ ต่างอิจฉากันไปหมด ก็จะอะไรซะอีกล่ะไอ้นี้มันหนักสุดเลย ได้หน้าที่ดีอยู่คนเดียว นั้นก็คือ..................<br /> <br /> “ด๊องงงง~~ ป้อนสตเบอร์รี่ให้เขาหน่อย” เรียกเสียงใสก่อนจะหันไปหาเจ้าของร่างแกร่งข้างๆ ซึ่งตอนนี้ก็กำลังหยิบสตอเบอร์รี่ลูกช่ำเข้าปากตัวเอง ก่อนที่จะป้อนเข้าไปยังโพลงปากหวานแอบชิมกลีบปากบางไปด้วย แต่ละลูกชั่งหวานช่ำจนเมะคนอื่นๆ ต่างพากันอิจฉากันหมด<br /> <br /> ‘ก็จะให้ทำไงได้ล่ะครับ ไรเตอร์เขาชอบคู่ผมเป็นที่สุดนิ จริงมั้ยครับรีดเดอร์’ แอบยกยิ้มมีชัยอยู่ในใจ ก่อนจะหยิบสตอเบอร์รี่ลูกใหม่ส่งไปให้คนตัวเล็กตรงหน้าอีกครา......<br /> <br /> ความ รักของคนตัวเล็กได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และคาดว่าเหล่าบรรดาเจ้าชายคงจะดูแลร่างบางให้พ้นจากทุกข์ที่เคยมีอยู่ได้ เป็นอย่างดี และจะเป็นแบบนี้ตราบจนกว่าพวกเขาจะสลายเป็นผุยผงก็จะยังคงรัก และพร้อมจะปกป้อง แม้ตัวจะห่างไกล แต่ใจยังคงอยู่ใกล้กับคนตัวเล็กตรงหน้านี้อย่างแน่นอน ไม่มีเสื่อมคลาย<br /> <br /> ‘นี้ซินะ ที่เขาเรียกว่าความรัก........มันหวานแบบนี้นี่เอง’ ร่างบางอมยิ้มไปกับความน่ารักของเหล่าเจ้าชายตรงหน้า และยังจะคงรักมากขึ้นไปอีกทุกๆ วัน อย่างนี้ตลอดไป........................<br /> <br /> “รักนะเจ้าชายของฉัน”</div> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Fin.</b></div> <br /> <br /> ถ้าว่างๆผมจะมารีไรท์ใหม่นะครับ<br /> สำหรับตอนแรกและตอนจบ<br /> <div style="text-align: right;"> </div>

My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม [Final]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title  - My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม A...

อ่านเพิ่มเติม »

My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม [Ch.1]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjui-5M_A5lwwxKEvU33eLfirMxZBsokKd6afNyuhIQLE59OY-6748uJDT_sf6ZbSO3mbVSLgZsqM-qkFoPz_9Ml3VrYkkuzM3GY1yf5A1ocDiUuNDi0JgCzbRYBF-IFtNrTFi_wda1SZY/s1600/111913953.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <br /> <b>Title</b> - My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม<br /> <b>Author</b> - Kapunoii <b>Rate</b> - PG15<br /> <b>Genre</b> - Yaoi <b>Pairing </b>- All x Hyuk<br /> <b>Type</b> - Thailand fic <b>Status</b> - Ending<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter 1</b></div> <div style="text-align: right;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> <br /> 7.00<br /> “ฮ้าววว~~ วันนี้อากาศดีชะมัดเลยแหะ” ร่างบางหน้าหวานเปรยขึ้น ก่อนจะนำหัวทุยๆ ของตัวเองลุกจากที่นอน พร้อมทั้งเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวลายลูกไก่สีเหลืองขาวมาพาดบ่าไว้ ก่อนจะเดินเข้าไป<br /> ในห้องน้ำทันที<br /> <br /> 8.00<br /> “โห คนเขามุงอะไรกันนักหนาว่ะเนี้ย เกะกะขวางทางคนหล่อจะเดินหมด” ปากร่างบางก็บ่นงุบงิบ แต่ขานี้สิเดินเข้าไปสังเกตการณ์เป็นที่เรียบร้อย (ไก่มุง 55+)<br /> <br /> “กรี๊ดดดด!!~ นั่น มันปริ้นไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาอยู่แถวนี้ได้เนี้ย โอ้ยยตัวเป็นๆ หล่อมากเคอะ” เหล่าบรรดาสาวน้อย สาวใหญ่ หรือแม้แต่เคะน้อย เคะยักษ์ ก็มามุงดูปริ้นซึ่งจับตัวได้ยากของโรงเรียนนี้<br /> กันหมด<br /> <br /> “หนวก หูชะมัด จะกรี๊ดอะไรนักหนาว่ะ ข้างหลังนี้ก็หล่อทั้งคนไม่เคยจะกรี๊ดอะ” บ่นกับตัวเขาเบาๆ ก่อนจะตวัดสายตาคู่สวยมองอย่างแค้นเคืองสาวๆ และเคะน้อยใหญ่ไปรอบๆ<br /> <br /> “โอ้ ยยย อย่าดันนักเซ่.....เห้ยยยย” หันไปตะโกนด่าสาวๆ ด้านหลังก่อนที่ตัวเองจะโดนเบียด(ถีบ)หลุดเข้าไปในวงล้อมของปริ้นเป็นที่เรียบร้อย<br /> <br /> “หืมม? ลูก ไก่น้อยที่ไหนหลงทางมานิ” หนุ่มสุดหล่อ รูปร่างนายแบบ นิสัยติดจะคุณชายที่ได้ชื่อว่าปริ้นคนนึงเดินเข้ามาก่อนจะก้มมองร่างบางตรงหน้า<br /> <br /> “ไก่ บ้านแกดิ หล่อขนาดนี้” ไม่ว่าเปล่าตวัดสายตาขึ้นมาจิกกัดทันที แต่บรรยากาศตอนนี้มันน่ากลัวขึ้นนิดๆ จนเสียวสันหลังแล้วสิ ก็เหล่าเคะน้อยใหญ่ หรือแม้แต่ชะนีต่างพากันแผ่รังสีอาฆาตไปให้<br /> ร่างบางตรงหน้า<br /> <br /> ‘กล้าดียังไงมาว่าปริ้นของพวกเขา’ บรรดาชะนีและเหล่าเคะต่างมีความคิดเห็นต้องกันอยู่ภายในจิตใจ<br /> <br /> “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ซีวอนแกโดนลูกไก่น้อยด่าหรอว่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นใครกล้าว่าแกเลยแหะ ฉันชักชอบลูกไก่น้อยน่ารักตรงหน้าแล้วสิ” ร่างหนาหน้าตาจัดว่าหล่อแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์อีกคนหัน<br /> มาขำเพื่อนรักของ ตน ก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างบาง พร้อมกับยื่นมือเพื่อหวังจะช่วยร่างตรงหน้าที่มือก็คลำก้นป่อยๆ หน้าตาบอกบุญไม่รับซะเต็มที่<br /> <br /> ‘เพี๊ยะ!!~’ “ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันยืนเองได้ ไม่เห็นหรอว่าผู้ชายนะฮ่ะ!” ปัดมือของร่างหนาที่ใจดีก่อนจะแยกเขี้ยวใส่โวยวายถึงเพศตัวเองให้หนุ่มหล่อสองคนฟัง<br /> <br /> “หึ สมน้ำหน้า” หัวเราะในลำคอเล็กน้อย ก่อนที่ร่างหนาอีกคนเสริม ปริ้นน้ำแข็งหรือเจ้าชายน้ำแข็งนาม คิม คิบอมว่าบรรดาเพื่อนตัวดีก่อนจะหันมามองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ออก<br /> <br /> “อร๊า คยูของกระต่ายอวบโดนดุด้วยอ่ะ” เสียงใสเจื้อยแจ้วก่อนจะโผล่หัวทุยๆ ออกมา ร่างอวบตรงหน้าจัดว่าหน้าตาน่ารักมากคนหนึ่ง แต่ไหงไปอยู่กับปริ้นได้น่ะหรอ ก็เพราะเขาเป็นเมะไงล่ะ เพื่อน<br /> สนิทของ โจว คยูฮยอน ปริ้นที่ได้ชื่อว่าจอมเจ้าเล่ห์ ก็ดูจากความเนียนแล้วมันก็คงจะถูกล่ะนะ<br /> <br /> “ใครอีกละเนี้ย หน้าตาน่ารักดีแหะ เป็นแฟนฉันป่ะ” ร่างบางตรงหน้าพอเห็นร่างอวบก็เปรยขอเป็นแฟนทันที ไม่ดูเลยว่าเป็นปริ้นเหมือนกัน =w=lll<br /> <br /> “หืมม ฉันหรอ? นี้เธออยากเป็นแฟนฉันหรอเนี้ยเจ้าลูกไก่น้อย” ชี้นิ้วอวบๆ มาที่ตัวเองก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาร่างบางตรงหน้าด้วยหน้าตาตื่นเต้น<br /> <br /> “เหอะ! พูดเล่นหนะ ไม่เอาหรอก ก็นายเป็นผู้ชายใช่มั้ยล่ะ แถมยังเรียกฉันว่าเธออีก มีสิทธิ์อะไรมาเรียกเหมือนฉันเป็นผู้หญิงฮะ” บอกปัดออกไปหน้าตาเฉย ก่อนจะตะโกนว่าออกไปใส่ร่างอวบตรงหน้า<br /> <br /> “น่าเบื่อชะมัดเลย หน้าตาก็ดี อะไรก็ดี เสียอย่างเดียวสายตาสั้น....แบร่” ว่าเสร็จก็ลุกขึ้นวิ่งก่อนจะหันหน้ามาแลบลิ้นใส่ทีนึง<br /> <br /> “ฝาก ไว้ก่อนเหอะ ยัยลูกไก่น้อยแสนน่ารัก” ปริ้นแต่ละคนที่โดนร่างบางเมื่อครู่เล่นงานต่างก็ตกหลุมรักลูกไก่น้อยซะแล้ว แล้วมีหรอที่พวกเขาจะปล่อยให้หลุดมือไป (เมื่อไหร่ด๊องจะออกว่ะ <br /> ไรเตอร์เซ็ง = =lll)<br /> <br /> “โอ้ ยยย ตั้งแต่วิ่งมาเนี้ย ทำไมมีแต่รังสีอาฆาตฟระ ตรูไปฆ่าหมาแมวยัยพวกนี้หรอไงเนี้ย มันถึงแผ่รังสีรุนแรงมาที่เราน่ะ” บ่นกับตัวเองส่วนขาเรียวเล็กก็สับสปีดหวังจะให้ถึงห้องตัวเองอย่างไว<br /> <br /> 9.00<br /> ครืดดด~~ เสียง เปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับเผยให้เห็นถึงร่างบางที่วิ่งติดสปีดมากไปหน่อย ตอนนี้ผมเพ้าดูยุ่งเหยิง เหงื่อออกประปรายทั่วบริเวณหน้าขาวเนียนของร่างบาง หน้าที่ดูแดงๆ กับการหายใจ<br /> หอบที่มีเสน่ห์ ถึงกับทำให้ทั้งห้องตะลึงกันเลยทีเดียว<br /> <br /> “แฮ่ ก แฮ่ก อะ อรุณสวัสดิ์ทุกคน” แม้ร่างบางจะยังหอบจนตัวโยน แต่ก็ยังเงยหน้าขึ้นมาทักทายเพื่อนร่วมห้องของตน ก่อนจะยิ้มหวานเดินเข้าไปนั่งที่ประจำโดยไว<br /> <br /> “โอ้ ยยย เหนื่อยชะมัดเพราะไอ้เรื่องเมื่อเช้าแท้ๆ เลย...แล้วพวกนั้นเป็นใครว่ะ” ปากก็บ่นงุบงิบคนเดียว แถมเหล่าบรรดาบุคคลปริศนาเมื่อตอนเช้านั้นอีก...คิดแล้วอารมณ์เสียหลับดีกว่า<br /> <br /> “ขออนุญาตครับ” เสียงนุ่มฟังดูแปลกหูของบรรดาเหล่าผู้มาเยือนใหม่ ทำเอาใครหลายๆ คนในห้องต้องตกใจ รวมถึงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ด้วย<br /> <br /> “ชะ เชิญครับ” อาจารย์ ปาร์ค จองซู หนุ่มหน้าหล่อที่กำลังสอนอยู่พูดติดขัดก่อนจะอนุญาตอย่างเกรงกลัวบุคคลตรงหน้าเป็นอย่างมาก<br /> <br /> “ห้อง นี้หรอว่ะ ที่ยัยลูกไก่เรียนน่ะ” คิม ยองอุน หรือเยซอง ปริ้นอีกคนพูดขึ้นเสียงดังพร้อมทั้งหันซ้ายหันขวา เพื่อหวังจะเจอบุคคลที่วิ่งหนีพวกเขามานั้นเอง<br /> <br /> “นั่นไง” เสียงของคิบอมพูดขึ้น ก่อนนิ้วเรียวจะชี้ไปยังลูกไก่หน้าหวานที่กำลังนอนหลับในคาบเรียนอย่างมีความสุขอยู่หลังห้อง<br /> <br /> “ขนาด หลับยังน่ารักเลยแหะ ถ้านอนเฉยๆ หน้าตาก็ไร้เดียงสาดีอยู่หรอก แต่พอตื่นนี้ซิ แหกปากซะอย่างกับไก่ขัน” ร่างโปร่งของปริ้นสุดหล่อหน้าออกไปทางจีนๆ พูดขึ้นด้วยภาษาแปร่งๆ ก่อนจะทำ<br /> ท่าเคลิ้มไปกับใบหน้าไร้เดียงสานั่น รวมถึงปริ้นคนอื่นๆ ที่พยักหน้าบอกเป็นนัยๆ ว่าคิดแบบเดียวเช่นกัน<br /> <br /> “นี้! ยัยลูกไก่ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ” นางพญาจอมวีน คิม ฮีซอล พี่ชายแท้ๆ ของ คิม คิบอม ที่เป็นหนึ่งในปริ้นตะโกนเรียกร่างบางตรงหน้า<br /> <br /> “อื้อ...ขอ อีกห้านาทีนะฮะ” ร่างบางขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะพึมพำเบาๆ แต่มีหรอเหล่าปริ้นสุดแสนจะหูดีไม่ได้ยิน รวมถึงบุคคลในห้องอีกหลายสิบชีวิต<br /> <br /> “คนอะไรจะน่ารักขนาดนี้ว่ะ” ว่าเสร็จมือเรียวก็ลูบไปที่แก้มใสแผ่วเบา เหมือนกลัวคนข้างหน้าจะแหลกสลายยังงั้นล่ะ<br /> <br /> “อร๊า ด๊องขี้โกงอ่ะ แอบลูบแก้มลูกไก่น้อยของพวกเราได้ไง” เสียงใสๆแว้งออกมา ก่อนจะทำแก้มพองลมให้ดูน่ารักในสายตาของใครหลายๆ คน แต่สำหรับเหล่าปริ้นแล้วที่มันทำน่ะตอแหลสิ้นดี <br /> (ขอโทษที่ใช้คำหยาบคายนะคะ = =lll)<br /> <br /> “อื้อ...อื้มม....” ร่างบางครางออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองคนที่ลูบแก้มใสของเขาอย่างช้าๆ<br /> <br /> “ฉัน คงฝันไปแน่ๆเลย ที่เห็นไอ้พวกหน้าหล่อพวกนั้นมาอยู่ในห้องเรียนฉันเนี้ย” เนื่องจากร่างบางยังปรับสายตาได้ไม่ดีจึงนึกว่าตัวเองฝันไป ที่เห็นต้นตอของเรื่องเมื่อเช้าอยู่ตรงหน้า<br /> <br /> ร่างบางขยี้ตาน้อยๆ เป็นการปรับแสง ก่อนจะกระพริบตาอีกสองสามทีให้ชิน . . . “เห้ยยย!” ตะโกนออกมาด้วยความตกใจเนื่องจากสิ่งที่ร่างบางเห็นนั้นมันคือเรื่องจริงไม่ได้ฝันไป<br /> <br /> “พะ พวกแกมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงอ่ะ” พูดติดขัดก่อนจะชี้นิ้วเรียวสวยไปที่หน้าแต่ละคน<br /> <br /> “ก็ มาตามหาเจ้าหญิงขี้โวยวายของพวกเราเมื่อเช้าไง แสบนักนะยัยตัวดี” ทงเฮ หรือ อี ทงเฮ ปริ้นสุดหล่อแต่แฝงไปด้วยความหื่นว่าจบก็อุ้มเจ้าหญิงตัวดีขึ้นมา <br /> <br /> “จารย์ ฮะ ขอโทษที่มารบกวนนะฮะ พวกผมได้ของที่ต้องการล่ะ เชิญเรียนตามสบายนะฮะ” เยซองพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มละลายใจบรรดาสาวๆ และเคะให้ทีนึงก่อนจะลาอาจารย์แล้วเดินตัวปลิว<br /> ออกไปสมทบกับพวกที่เหลือ<br /> <br /> “นี้สรุปพวกปริ้นมันมาเอาอาหารตาของพวกเราไปใช่มั้ย?” เหล่าเมะรวมถึงอาจารย์ต่างหันมาพูดพร้อมกัน ก็ฮยอกแจน่ะอาหารตาของพวกเขาเชียวน่ะ<br /> <br /> “เห้ยยย ปล่อยน๊า~~ ใครก็ได้ช่วยด้วย ไอ้พวกนี้ลักพาตัว” ไม่ตะโกนว่าเปล่ามือบางก็ทุบไปที่อกแกร่งตลอดทาง<br /> <br /> “ถ้าเธอยังไม่หุบปากนะ ฉันจะกดเธอมันตรงนี้ล่ะ” ฮีซอลแว๊ดขึ้นมาก่อนจะทำสายตาว่าเขาเอาจริงนะ นางพญาพูดคำไหนคำนั้น -0-<br /> <br /> ร่าง บางยู่ปากก่อนจะหันหน้าเข้าซบไปที่อกแกร่งของร่างหนาที่อุ้มตนอยู่ตรงหน้า “ฝากไว้ก่อนเหอะ เจ้าพวกบ้า” บ่นอู้อี้ไม่เป็นภาษาอยู่ในอกแกร่งก่อนจะหลับไปในที่สุด (ไก่เหนื่อย 55+)<br /> <br /> “น่าอิจฉาชะมัดเลย ไอ้ปลามันได้อุ้มลูกไก่น้อยคนเดียว” คยูฮยอนบ่นขึ้นมาก่อนจะปรายตาไปมองร่างบางที่หลับอยู่ในอกแกร่งของอีกคน<br /> <br /> “เออ ว่ะ ไรเตอร์แมร่งเอาเปรียบกันเห็นๆ พอออกมาทีได้บทดีเชียว” (แหนะอย่าเหน็บไรเตอร์ซิ ก็เขาชอบเฮอึนอ่ะ เลยต้องใส่คู่นี้เยอะๆหน่อยดิ #ลำเอียง! : พระเอกทุกคน)<br /> <br /></div> <div style="text-align: right;"> <b>To be con.</b></div> <br /> <br /> ฟิคเรื่องนี้แต่งไว้นานเป็นปีๆแล้ว<br /> อาจจะยังไม่ได้รีไรท์แต่อย่างใด<br /> เนื้อหาคำพูดอาจจะยังดูเด็กน้อยหอยสังฆ์อยู่<br /> กระผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ<br /> เดี๋ยวรอว่างๆจะรีไรท์สำหรับเรื่องนี้ทั้งเรื่องไปเลย<br /> ตอนนี้ก็อ่านฟิคเด็กน้อยแต่งไปก่อนละกันเน้อ<br /> <div style="text-align: right;"> </div>

My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม [Ch.1]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title  - My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม A...

อ่านเพิ่มเติม »