Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Ch.1]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ
โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม

Title - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก
Author - Kapunoii Rate - PG13
Genre - Yaoi Pairing - Chul x Hyuk
Type - Thailand fic Status - Ending

Chapter 1

“เฮ้!!~ ไอ้ไก่น้อย” เสียงตะโกนของหนุ่มน้อยน่ารักร่างอวบหน้ากระต่ายร้องทัก

“หืม? นี่แกเรียกฉันหรอซองมิน” ร่างบางหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเดินเข้ามาถาม

“เอ้า!! ถ้าฉันไม่เรียกแก แล้วจะให้กระต่ายน้อยตรงนี้ไปเรียกใครละ(ว่ะ)ครับ” ดูๆ มันซิครับรีดเดอร์ ถามผมมาได้ ไอ้หน้าหวานๆ แต่ติดเอ๋อๆ นั้นมันชั่งน่ารักจริงๆ อร๊ากกกก ไก่น้อยของกระต่ายอวบ

“อ่า~~ งั้นแกเรียกฉันมีอะไรล่ะ ถ้าไม่มีอะไรฉันจะได้ไปสอนการบ้านเจ้าพวกนั้นหน่ะ” ร่างบางไม่ว่าเปล่า พร้อมหันไปทางเหล่าเมะๆ? ที่พร้อมใจทำตาปริบ ๆ หันมาขอร้องร่างบางหน้าหวานคนนี้

“โถ่!แกเรื่องนั้นชั่งมันก่อนเหอะ มาดูนี่ๆ” กระต่ายน้อยร่างอวบไม่ว่าเปล่า พร้อมดึงข้อมือของร่างบางให้ลงมานั่งที่ตักของตัวเอง ส่วนมืออีกข้างก็ชี้ไปสนามด้านล่างของตึกเรียน (มินๆ แกเนียนกับไก่ฉันหรอ:ไรเตอร์ , ผมเปล่าน๊า ผมเป็นเคะนะครับ:ซองมิน)

ส่วนบรรดาเหล่าเมะๆ ก็นั่งมองอิจฉาตาร้อนกันเป็นแถบ กระต่ายอ้วนเห็นดังนั้นจึงยักคิ้วให้ข้างนึง เป็นเชิงเยาะเย้ย เหล่าเมะๆ ทั้งหลาย

ร่างบางที่ไม่สนใจการกระทำของเพื่อนรักเท่าไหร่นัก แต่ก็ส่ายหน้าน้อยๆ เป็นการเอือมเจ้าเพื่อนร่างอวบนี้อยู่ไม่มากก็น้อยล่ะ เห็นแบบนี้จึงหันไปสนใจที่หน้าต่างตรงที่ซองมินชี้ให้ดูแทน

“หืม? ไหนๆ แกจะให้ฉันดูอะไรหรอ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย นอกซะจาก....รุ่นพี่ขาวีนปีสอง คิม ฮีซอล” ร่างบางพูดประโยคแรกเสียงดัง แต่ประโยคต่อมาพูดเสียงเบา พร้อมกับหันมามองหน้ากระต่ายน้อย

แต่มีหรอที่กระต่ายน้อยผู้นี้จะไม่ได้ยินที่ไก่น้อยพูด พร้อมทั้งแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ โดยที่ไก่น้อยผู้แสนจะใสซื่อไม่มีทางได้เห็น ร่างอวบไม่ว่าเปล่าจึงหันหน้าไปทางหน้าต่าง พร้อมตะโกนเรียกชื่อรุ่นพี่ คิม ฮีซอล ซะดังลั่น เสียงดังขนาดนั้นมีหรอที่เจ้าแม่ขาวีนจะไม่ได้ยิน

“แกจะเรียกฉันซะเสียงดังทำไมฮะ! ฉันอยู่แค่ชั้นล่างตึกของแกแค่นี้เองนะ หนวกหูชะมัด” หน้าที่จัดว่าสวยและหล่อเหลาในคราเดียวกันของรุ่นพี่เบ้ปากบ่น ไอ้เจ้ากระต่ายอ้วนตัวแสบข้างบน

“ก็ไก่น้อยของผม เขามีอะไรจะบอกรุ่นพี่นี้ครับ!!~” เจ้ากระต่ายอวบยังไม่วายตะโกนบอกออกไป (โดนบ่นขนาดนั้นแกก็ยังกล้าตะโกนเนอะ:ไรเตอร์)





Mode HyukJae Talk

“เอ๋!!!” ตกใจซิฮะอยู่ๆเจ้าบ้าซองมินก็โบ้ยมาให้ผมซะงั้น ถึงคราวซวยของไก่น้อยอย่างผมแล้วซิฮะ จะให้ผมบอกอะไรรุ่นพี่เขาล่ะครับ แค่มองหน้าผมก็สั่นจะตายอยู่แล้ว ก็คนมันกลัวหนิครับ’ ผมก็คิดได้แค่ในใจล่ะครับ จะให้พูดออกไปได้ยังไงล่ะ ว่ากลัว เพราะถ้าพูดออกไปนะ มันก็คงจะเอาไปตะโกนบอกรุ่นพี่ขี้วีนนั้นซิครับ

“นี้แก...ไอ้มิน แกจะให้ฉันบอกอะไรรุ่นพี่หน่ะฮะ!” ผมหันไปกระซิบถามเจ้าเพื่อนตัวดี ทั้งที่ตอนนี้หน้าของผมมันเริ่มซีดแล้วซิครับ ผมจะตายมั้ยอ่ะ

“แกก็แค่บอกว่า...รุ่นพี่ฮีนิมครับ ตั้งใจซ้อมนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ฮะ” กระต่ายอวบพูดออกไปพร้อมทั้งทำท่าที่ผมคิดว่าปัญญาอ่อนมากๆ ประกอบให้ดู

“ห๊า! ถ้าทำแบบนั้นแล้วพี่เขาจะไม่หันมาฆ่าฉันหรอไง เขายิ่งไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับเขาอยู่ แกก็เห็นไม่ใช่หรอ วันนั้นที่มีคนไปเชียร์พี่เขาอ่ะ ได้แต่หน้าซีดกลับมาทุกคนเลยนะ” ผมเถียงบอก เพราะผมก็ไม่อยากเป็นอีกคนที่โดนด่ากลับมาหรอกนะครับ ถ้าเป็นงั้นจริง ผมคงไม่กล้ามาโรงเรียนอีกหลายวันเลยอ่ะ

“แกก็ทำตามที่ฉันบอกไม่เหอะน่า ไม่เห็นหรอไงที่ฉันตะโกนเมื่อกี้ เขายังไม่ว่าอะไรฉันเลย ถ้าแกไม่บอกนะ ฉันว่าแกเนี้ยละจะตายของจริง” พูดจบพร้อมกับยักคิ้วให้ผมทีนึง นี้มันจงใจกวนผมใช่มั้ยครับ‘รีดเดอร์’

ผมคงไม่มีทางเลือกแล้วใช่มั้ยครับ ระหว่างเสี่ยงตาย กับ ตายแน่ๆ งั้นผมคงเลือกข้อแรกดีกว่าครับ อย่างน้อยก็เสี่ยงตายละหน่า ดีกว่าตายแน่ๆ ผมนิ่งทำใจอยู่ซักพัก แอบหันไปขอความเห็นอีกครั้งจากซองมิน มันก็แค่พยักหน้าให้ผม เป็นเชิงว่าเอาเลย สู้ สู้! ผมขอลาก่อนนะครับรีดเดอร์ทุกท่าน ถ้าผมตายขึ้นมาจริง ๆ ก็อย่าลืมมากินข้าวต้มฟรีนะครับ มื้อนั้นผมจะเลี้ยงเอง คิดจบผมก็หันหน้าไปทางหน้าต่าง พร้อมกับทำใจเรียกชื่อพี่แก

“ระ...รุ่นพี่ฮีนิมครับ ตะ ตั้งใจซ้อมนะครับ ผะ ผมเป็นกำลังใจให้นะฮะ” ผมพูดพร้อมทำท่าทางปัญญาอ่อนตามต้นฉบับซองมิน และยิ้มหวานๆ ไปทีนึง เผื่อเขาจะยกโทษให้กับผมที่ทำอะไรปัญญาอ่อนๆ แบบนี้ยังไงล่ะครับ

ดูรุ่นพี่แกจะไม่ค่อยเชื่อสายตาซักเท่าไหร่ ผมเห็นเขามองอย่างอึ้งๆ หน้าแดงๆ ด้วย ‘อร๊า~~ นี้ผมมันปัญญาอ่อนจนพี่เขาอายเลยหรอไงครับเนี้ย อายชะมัดเลย ทีหลังผมจะไม่ทำแล้ว ไอ้บ้าซองมินนน’ ผมบ่นกระปอดกระแปดในใจเหมือนคนบ้าไม่มีผิด

ดูพี่เขาจะนิ่งนานไปหน่อยมั้งครับ จนเหมือนพี่แกได้สติ พร้อมกับหันมามองผม ‘อย่าฆ่าผมนะ ผมกลัวแล้ว ผมแค่ทำตามไอ้กระต่ายบ๊องข้างๆ เองนะครับรุ่นพี่’ ผมแก้ตัวอยู่ภายในความคิด เพราะตอนนี้ผมกลัวจนไม่กล้าสู้หน้าพี่แกแล้วล่ะครับ

“นะ...นายก็เหมือนกัน เจ้าลูกไก่น้อยที่น่ารักของฉัน ตั้งใจเรียนล่ะ”

เอ๋! โอ้ววว!? มันน่าแปลกใจมากเลยครับรีดเดอร์ พี่ฮีนิมไม่ว่าผม พร้อมกับบอกให้ผมตั้งใจเรียน อึ้งซิครับ เขิลด้วย ตอนนี้หน้าผมมันร้อนๆ ไปหมดแล้ว ไม่รู้เพราะร้อนแดด หรือ ว่าอายกันแน่ แต่เชื่อเหอะครับ ว่าหน้าผมมันแดงมากจริงๆ





Mode SungMin Talk

“นั่นแน่...เขิลล่ะซิเจ้าไก่น้อยของฉัน หน้าแดงเป็นมะเขือสุกเลยนะ” ผมไม่พูดเปล่าพร้อมกับเอานิ้วมาจิ้มๆ เล่นที่แก้มของไก่น้อย

“ขะ...เขิลบ้าเขิลบออะไรกันเล่า” ไก่น้อยของผมพูดปัด ทั้งๆ ที่ยังหน้าแดงอยู่เลยครับรีดเดอร์ แหนะไม่ว่าเปล่า ยังปัดมือข้างที่ผมเอานิ้วจิ้มๆ แก้มเจ้าตัวออกด้วย

อร๊ากกก!! หน้าตาตอนเขิลของไก่น้อย น่ารัก น่าหยิกชะมัดเลยครับรีดเดอร์ ถ้าเรื่องนี้ผมไม่ได้เป็นเคะนะ ผมคงจะกระโดดเข้าไปฟัด? กับไก่น้อยข้างๆ นี้แล้วละครับ

To be con.

เอาเรื่องเก่าๆมาลง
หวังว่าจะไม่โกรธกันนะครับ
เพราะตอนนี้กำลังรวบรวมฟิคที่เคยแต่งไว้อยู่
ถ้าไม่ขี้เกียจจะมารีไรท์เรื่องนี้เหมือนกันฮะ