Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย [Ch.3]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRj4fSksiUGfMGDzU0xHi1kYCEoeFa0WH4sbu4yr97MvbianOgJj6fFQgLmnnnXTnYfrM1iOLDhyphenhyphenzMMbqVusGkSV4qKiGg44D-TKPURLB8KPht57ly5eigKgdeqrpnvsJw5vx_QFqY8ikC/s1600/1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRj4fSksiUGfMGDzU0xHi1kYCEoeFa0WH4sbu4yr97MvbianOgJj6fFQgLmnnnXTnYfrM1iOLDhyphenhyphenzMMbqVusGkSV4qKiGg44D-TKPURLB8KPht57ly5eigKgdeqrpnvsJw5vx_QFqY8ikC/s1600/1.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <b><br /> </b> <b>Title</b> – Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย<br /> <b>Author </b>- Kapunoii <b>Rate </b>– R18<br /> <b>Genre </b>- Yaoi <b>Pairing </b>- Mark x Bam , MarkBam<br /> <b>Type </b>- Thailand fic <b>Status </b>- Ongoing<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter 3</b></div> <div style="text-align: right;"> <b><br /> </b><br /> <b><br /></b></div> <div style="text-align: right;"> <div style="text-align: justify;"> ม...ไม่เอา อย่าครับคุณมาร์ค...</div> <div style="text-align: justify;"> ผม...ผมไหว้ละ...อย่าใส่มันเข้ามาเลยได้โปรด...อ้ากกก!! </div> <div style="text-align: justify;"> จ...เจ็บ ไม่ ไม่เอานะ...อย่า...อย่านะ...ม่ายยยย!!</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> เฮือกก!</div> <div style="text-align: justify;"> “โอ้ยย!!” เสียงร้องระทมด้วยความเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกายหลังตกใจตื่นเพราะความฝันที่มันคอยตามหลอกหลอน หลังจากคืนที่โดนคุณมาร์คขืนใจในผับเขาก็โดนลากไปต่อที่คอนโดหรูของคนใจร้ายอีกถ้าถามว่ารู้ได้ไงคงเพราะมันเป็นฝันร้ายที่เขาลืมไม่ลงเลย วันนี้ก็ไม่ต่างจากคืนนั้นร่องรอยแห่งราคะที่ถูกตราไว้บนผิวกายสีขาวนวลกลับเต็มไปด้วยรอยกัดและลอยดูดจนเป็นจ้ำๆ น้ำกามแห่งอารมณ์คละคลุ้งไปทั่วห้องที่ตนอยู่กลิ่นกายของคนที่ทำร้ายยังติดตรึงจนแทบอยากจะสำรอกออกมา </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> เมื่อเห็นว่านี่เป็นอีกวันที่เขาตื่นมาแล้วไม่เจอคุณมาร์คขาบางก็พยายามฝืนตนให้ลุกออกจากเตียงแห่งขุมนรกนี่เสียที เสื้อผ้าที่ระเกะระกะเพราะโดนกระชากและโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีด้วยน้ำมือคนใจร้ายอยู่กองตามพื้นห้องไม่เป็นที่ทาง กายบางพยายามฝืนเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ทีละชิ้นอย่างทุลักทุเล ทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทั้งทรมาน แต่ก็หนีเงื้อมมือของซาตานไม่เคยพ้น</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> เขาเคยคิดนะว่าชีวิตเขาเนี่ยดีกว่าคนอื่นเป็นไหนๆ ถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยและถึงแม้จะต้องพยายามลำบากทำงานด้วยและเรียนไปด้วยแต่เขาก็ยังมีความสุขและยิ้มได้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่เจอมันเหมือนฝันร้ายแต่เปล่าหรอกจริงๆ แล้วถึงแม้จะลืมตาตื่นมาจากฝันนั้นก็ยังพบเจอกับความเป็นจริงที่แสนเจ็บปวด</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ความจริงที่โหดร้ายกว่าวังวนแห่งความฝัน...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> หึ! เสียงหัวเราะเยาะที่สมเพชตัวเองเสียเต็มประดากับสิ่งที่เป็นอยู่ ทำไมชีวิตเขาจะต้องมาพบเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วย มาร์ค ต้วน อี้เอิน กำลังทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นนรกขุมที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ชีวิตที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้มันก็ไม่ต่างกับคนตายที่ยังมีลมหายใจทิ้งไปวันๆ ไม่ใช่หรอ?</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> อยู่ก็เหมือนตายแต่ถ้าเลือกได้เขาจะเลือกตายไปเลยดีกว่าต้องทนอยู่อย่างเจ็บปวด...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> หลักจากร่างบางของแบมแบมกลับมาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องพักของเขาเพื่อที่จะเตรียมตัวไปเรียน โรงเรียนที่ตอนนี้เต็มไปด้วยพรรคพวกของคุณมาร์ค ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาอีกแล้วรวมถึงเพื่อนสนิทที่สุดเพียงสองคน...เพื่อนที่ตอนนี้คงทุกข์ทรมานใจเหมือนกับเขาเช่นเดียวกัน เพื่อนที่ต้องยอมหันหลังให้เพื่อนเพียงเพราะถูกคนใจร้ายข่มขู่ถ้ามายุ่งย่ามกับเขา เขาไม่นึกเลยว่าจะโดนตามจองล้างจองผลาญได้ถึงขนาดนี้<br /> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> รองเท้านักเรียนสีดำขลับถูกสวมลงก่อนจะก้าวออกจากห้องเช่า เสียงกริ๊กบ่งบอกถึงเจ้าตัวจัดการล็อคกลอนเป็นที่เรียบร้อย ถึงห้องเขาจะมีสภาพไม่ต่างจากรังหนูที่ถูกจัดเป็นระเบียบและไม่มีอะไรให้ขโมยได้ แต่อย่างน้อยเพื่อความปลอดภัยล็อคสักนิดก็ไม่ใช่ปัญหา</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ตลอดทางที่เดินไปโรงเรียนมีแต่ผู้คนคอยจ้องมองเขาตลอดอย่างปิดไม่มิด เป็นแบบนี้ตั้งแต่คุณมาร์คประกาศกร้าวว่าตัวเขาเป็นของเล่นที่คุณมาร์คแสนหวงแหน เหอะ! ของเล่นงั้นหรอ? น่าขำสิ้นดี ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นคนเหมือนกันคนที่มีจิตใจเหมือนกับคุณมาร์ค ต้องทนฟังถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจกันครั้งแล้วครั้งเล่าที่หลุดออกมาจากปากคุณมาร์คตลอด นี่เขายังมีสิทธิ์ที่จะได้เป็นคนเหมือนอย่างใครต่อใครบ้างไหมหรือแม้แต่จะร้องขอเขาก็ยังไม่อาจทำได้กัน?</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ตั้งแต่ที่เรียนโรงเรียนนี้แบมแบมก็พึ่งรู้เหมือนกัน ว่าโรงเรียนที่เขาสอบเข้ามาได้ด้วยทุนจะมีคนใหญ่คนโตอย่างคุณมาร์คเรียนอยู่ สองปีที่เขาเรียนทำไมไม่เคยเจอแม้แต่วันเดียวเพราะถ้าเจอเขาจะรีบย้ายไปขอทุนที่โรงเรียนอื่นเลยจริงๆ เราสองคนจะได้ไม่ต้องเจอกันอีกเลยตลอดชีวิต...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ครืดดด</div> <div style="text-align: justify;"> เสียงเปิดประตูของห้องเรียนทำให้นักเรียนทั้งห้องต่างเงียบกริบ สายตาที่จ้องมองมาที่เขามันมีแต่ท่าทีรังเกียจตลอดเวลาที่ก้าวเดินเข้าไปนั่งโต๊ะ โต๊ะที่โดนคุณมาร์คเป็นคนสั่งให้เขาแยกออกมา</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ‘ออกห่างจากทุกคนในห้องซะ! ถ้าไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้ใครต่อใครเดือดร้อน’</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> นั่นคือประโยคคำสั่งที่ตัวเขาต้องรีบกุลีกุจอทำตาม เพราะไม่เช่นนั้นทั้งห้องคงจะต้องเกลียดเขาไปมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ แค่นี้มันก็เจ็บปวดมากเกินพอแล้ว</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ‘ไม่รู้หมอนั่นจะมาเรียนทำไมเนอะ!’</div> <div style="text-align: justify;"> ‘เป็นแค่ของเล่นของคุณมาร์คแท้ๆ’</div> <div style="text-align: justify;"> ‘สงสัยจะพลีกายเพื่อคุณมาร์คถึงได้เป็น “ตั้ง” ของเล่น’</div> <div style="text-align: justify;"> ‘ฉันว่าเพราะคุณมาร์คเขารวยมากกว่าเลยอยากจะเกาะบารมี’</div> <div style="text-align: justify;"> ‘ร่าน’</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ปึ้งง!!</div> <div style="text-align: justify;"> “รำคาญ!! จะหุบปากกันได้ยัง” เสียงตบโต๊ะที่ดังสนั่นทำให้ผู้คนที่แอบนินทาแบมแบมอย่างโจ่งแจ้งถึงกับเงียบกันหมด เขารู้ว่าใครเป็นคนทำให้คนพวกนี้หุบปาก </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ความจริงคยูฮยอนไม่ควรเอาตัวเองมาตกนรกทั้งเป็นเหมือนเขาเลยมันไม่คุ้มหรอก...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> แม้จะอยากบอกกับอีกฝ่ายว่าไม่ต้องทำอะไรเพื่อเขาหรอกเขารับได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะถ้าแค่นี้ยังทนไม่ไหวแล้วเวลาที่อยู่กับคุณมาร์คต้องเจอมาหนักกว่านี้เขาคงไม่ต้องทนมันพอดี</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ตืดดดด!!</div> <div style="text-align: justify;"> เสียงโทรศัพท์ยี่ห้อผลไม้แหว่งราคาแพงที่คุณมาร์คซื้อให้ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าคนเป็นของเล่นก็ต้องใช้ของเล่นที่เจ้าตัวซื้อให้ใช้เหมือนกันสั่นขึ้น เป็นสัญญาณบ่งบอกว่ามีข้อความที่เขาไม่อยากจะกดอ่านมันเหมือนๆ กับทุกครั้ง ลมหายใจที่ถูกพรูออกเล็กน้อยบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังหนักใจ มือสวยสั่นไหวนิดหน่อยก่อนจะกดเปิดอ่านข้อความที่เจ้าตัวเม็มชื่อเบอร์มือถือไว้ว่า ‘เจ้าชีวิต’</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> [พักเที่ยงมาหากูด้วยที่เดิม อย่าช้าไม่งั้นมึงได้เจ็บตัว]</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ไหล่บางสั่นไหวเล็กน้อยกับข้อความที่โชว์เด่นหรา ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งเขาก็ไม่เคยชินกับมันสักที ได้แต่นึกโทษคนใจร้ายที่คอยจ้องแต่จะทำร้ายชีวิตเขา บางทีก็เคยนึกนะว่าเขาไปทำอะไรให้คุณมาร์คกันทำไมคุณมาร์คถึงต้องคอยตามจองล้างจองผลาญกันขนาดนี้ แต่ก็นะคำถามที่ไม่เคยได้ถามออกไปมันจะไปมีคำตอบได้ยังไงกัน แต่ถึงไม่ถามก็เดาคำตอบได้อยู่แล้วละก็เป็นแค่เพียงของเล่นที่ตอนนี้คุณมาร์คสนอกสนใจอยู่นี่นา</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> เป็นแค่ของเล่นก็เจ็บปวดเกินทนอยู่แล้ว อย่าให้เป็นมากกว่านี้เลยเขากลัวจะอดทนไม่ไหว...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> สองขาที่สาวเท้ายาวๆ อย่างเร่งรีบก่อนจะกลายเป็นวิ่งไปในที่สุด ถ้าไปสายเขาจะโดนหนักแต่ถ้าไปถึงเร็วเขาอาจจะโชคดีอยู่บ้าง เม็ดเหงื่อที่ค่อยๆ ผุดขึ้นมาจากไรผมตรงหน้าผากบ่งบอกว่าเจ้าตัวเริ่มออกอาการเหนื่อยอยู่บ้าง ตึกเขากับตึกที่คุณมาร์คเรียกไปอยู่คนละตึกกันแม้จะไม่ไกลแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเดินแค่สามก้าวแล้วถึงเสียเมื่อไหร่</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ตลอดคาบเช้าตั้งแต่คุณมาร์คส่งข้อความมาหาเขาก็เรียนไม่รู้เรื่องเลยสักนิด เพราะภายในใจมันมัวแต่พะวงเรื่องคุณมาร์คไปหมด กลัวว่าตัวเขาจะไปไม่ทันเหมือนคราวที่แล้วและผลที่ได้รับมันเลวร้ายเอาการสำหรับคนอย่างเขา เท้าหนักๆ ที่คุณมาร์คจงใจประเคนใส่เพื่อระบายอารมณ์ของคนขี้โมโห ทั้งเจ็บทั้งจุกแถมยังระบมมือไม้ก็ได้แต่ยกขึ้นไหว้ขอร้องอย่างอ้อนวอนแต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนใจร้ายหยุดกระทำเรื่องร้ายกาจได้ ภายในห้องที่เขาโดนซ้อมเขายังจำสายตาของเพื่อนๆ คุณมาร์คที่ส่งมาให้ได้ดีอย่างไม่มีวันลืมสายตาที่บ่งบอกว่าสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> เสียงเปิดประตูดังครืนเป็นสัญญาณว่าเจ้าของร่างบางได้มาถึงห้องที่คุณมาร์คนัดแนะแล้วเรียบร้อย ภายในห้องเป็นห้องเรียนธรรมดาทั่วๆ ไปแต่พิเศษตรงที่ห้องนี้ไม่ได้เปิดให้นักเรียนไว้ใช้ แต่เปิดให้พวกคุณมาร์คได้ไว้ใช้พักผ่อนเวลาเบื่อๆ เดากันไม่ผิดหรอกมันเป็นห้องของคุณมาร์คกับเพื่อนๆ ของเจ้าตัวนั่นเอง</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “แฮ่กๆ..ม...มาถึงแล้ว...แฮ่กๆ...ครับ..” เสียงหอบหายใจจนตัวโยนเพราะผ่านการวิ่งอย่างหนัก ใบหน้าหวานติดซีดนิดๆ เนื่องจากหายใจไม่ทันมือไม้ยกขึ้นแปะป่ายไปทั่วใบหน้ามนเพื่อเช็ดเหงื่อที่ซึมออกตั้งแต่วิ่งมา</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “มาไวจังนะเจ้าหน้าหวาน” เสียงขี้เล่นของคนในห้องที่ร้อยทั้งร้อยเขาก็เดาออกว่าต้องไม่ใช่คุณมาร์คพูดแน่ๆ ต่อให้นอนยันนั่งยันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ล้านเปอร์เซ็น คนที่เอ่ยทักเขาคือคุณแจ็คสันที่เป็นเพื่อนในกลุ่มของคุณมาร์ค นิสัยที่ขี้เล่นทำให้เขารู้สึกอุ่นใจเล็กๆ เวลาต้องอยู่กับคุณมาร์ค</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ครับผม” รอยยิ้มบางๆ ถูกจุดขึ้นที่ใบหน้าหวานเพื่อส่งไปให้คนร่าเริงตรงหน้า มือที่ผายเข้าตัวของคุณแจ็คสันบ่งบอกให้เขาสามารถเดินเข้าไปหาบุคคลที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มได้ ศรีษะเล็กๆ ของแบมแบมโค้งให้เล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณมาร์คที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องพิเศษอยู่ก่อนแล้ว</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> สายตาคมตวัดหันมาหาบุคคลมาใหม่เล็กน้อยให้แบมแบมสะดุ้งตัวเล่น นิ้วชี้กระดิกเรียกร่างบางสองสามทีเจ้าตัวก็เดินตามสัญญาณนิ้วมาหาเขา ร่างเล็กทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห่างจากระยะเท้าของร่างสูงเล็กน้อยอย่างกล้าๆ กลัวๆ เรียกเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆ ของคุณมาร์คที่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นให้กับท่าทางน่ารักซื่อๆ และความขี้กลัวของแบมแบมได้เป็นอย่างดี</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ไหงไปนั่งกับพื้นอย่างนั้นละ” จินยองเอ่ยถามร่างเล็กข้างๆ มือคู่สวยฉุดคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะดันหลังบางให้เดินไปหาคุณมาร์ค แบมแบมหันมาส่ายหัวเล็กๆ และส่งสายตาเป็นเชิงว่าไม่อยากจะไปนั่งข้างคุณมาร์ค ขาบางพยายามขืนไว้สุดฤทธิ์แต่ก็ไม่เป็นผลต่อจินยองสักนิด</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ปล่อยมันไม่อยากนั่งดีๆ ก็ไม่ต้องนั่ง!” คุณมาร์คสั่งเสียงแข็งเมื่อเห็นท่าทางดื้อดึงของคนตัวบางไม่ยอมโอนอ่อนตามง่ายๆ ไม่อยากนั่งก็ไม่ต้องนั่งดีจะตายให้ยืนค้างซะให้เข็ด</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ไอ้มาร์คเพราะมึงเป็นงี้ไงตัวเล็กเขาถึงไม่กล้านั่ง” คุณแจบอมหันไปบอกกับคุณมาร์คก่อนจะหันกลับมากวักมือเรียกให้ผมและคุณจินยองเดินเข้ามาใกล้ ผมหันไปมองพวกคุณๆ ทุกคนก่อนจะค่อยๆ เดินขยับเข้ามาอย่างช่วยไม่ได้ อย่างน้อยพวกคุณๆ เขาก็ไม่น่ากลัวเท่าคุณมาร์ค</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ผมยืนมาหยุดอยู่ข้างหน้าคุณมาร์คเราสองคนห่างกันเล็กน้อย ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปนั่งตรงไหนดีของโซฟาในเมื่อข้างซ้ายคุณมาร์คก็เป็นคุณแจบอมข้างขวาก็เป็นคุณยองแจ ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะนั่งตรงไหนดีจนในที่สุดผมตัดสินใจค่อยๆ หย่อนก้นลงนั่งกับพื้นข้างหน้าคุณมาร์ค ยังไม่ทันที่ก้นผมจะแตะถึงพื้นปูนเย็นๆ มือแกร่งของคุณมาร์คก็ฉุดผมขึ้นมาและจับผมลงที่ตักคุณมาร์คแทน</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “อ...เอ่อ..” ใบหน้าผมขึ้นสีเล็กๆ ยอมรับว่าตัวเองเขินกับการกระทำของคุณมาร์คมากๆ เดี๋ยวก็ใจร้ายแต่เดี๋ยวก็อ่อนโยนผมตามอารมณ์ของผู้ชายคนนี้ไม่ทันจริงๆ</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ฮิ้ววว ดูคุณชายมาร์คของเราดิเห้ย กอดของเล่นไม่ยอมปล่อยเลยเว้ยย” เสียงคุณแจ็คสันล้อเลียนพร้อมกับคุณๆ คนอื่นคอยแซวตลอดจนทำให้ผมต้องก้มหน้างุดจนหน้าแทบจะรวมร่างกับอกผมอยู่แล้ว ผมทนความเขอะเขินและเสียงแซวไม่ไหวจนต้องพยายามยันตัวลุกออกจากตักแกร่งของคุณมาร์ค แต่ก็โดนมือปลาหมึกที่สอดเข้ามาที่เอวตอนไหนไม่รู้คอยรั้งไว้ไม่ให้ลุกไปไหน </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> สุดท้ายตลอดช่วงพักก็กลายเป็นว่าผมต้องจำใจนั่งตักคุณมาร์คอย่างช่วยไม่ได้ แม้แต่ตอนทานข้าวผมก็ต้องนั่งทานท่านั้นหรือแม้แต่ตอนที่คุณมาร์คสั่งให้ผมป้อนเขา คำสั่งห้วนๆ และสายตาดุดันที่ส่งมาให้ทำให้ผมไม่สามารถขัดคำสั่งประกาศิตของคุณมาร์คได้เลย...  </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: right;"> <b>To be con.</b></div> <div style="text-align: left;"> <div style="text-align: justify;"> </div> </div> </div>

Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย [Ch.3]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title – Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย Author - Kapu...

อ่านเพิ่มเติม »

Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย [Ch.2]

<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody> <tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRj4fSksiUGfMGDzU0xHi1kYCEoeFa0WH4sbu4yr97MvbianOgJj6fFQgLmnnnXTnYfrM1iOLDhyphenhyphenzMMbqVusGkSV4qKiGg44D-TKPURLB8KPht57ly5eigKgdeqrpnvsJw5vx_QFqY8ikC/s1600/1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRj4fSksiUGfMGDzU0xHi1kYCEoeFa0WH4sbu4yr97MvbianOgJj6fFQgLmnnnXTnYfrM1iOLDhyphenhyphenzMMbqVusGkSV4qKiGg44D-TKPURLB8KPht57ly5eigKgdeqrpnvsJw5vx_QFqY8ikC/s1600/1.png" /></a></div> </td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ<br /> โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม</td></tr> </tbody></table> <b><br /> </b> <b>Title</b> – Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย<br /> <b>Author </b>- Kapunoii <b>Rate </b>– R18<br /> <b>Genre </b>- Yaoi <b>Pairing </b>- Mark x Bam , MarkBam<br /> <b>Type </b>- Thailand fic <b>Status </b>- Ongoing<br /> <br /> <br /> <br /> <div style="text-align: right;"> <b>Chapter 2</b></div> <div style="text-align: right;"> <b><br /> </b><br /> <b><br /></b></div> <div style="text-align: right;"> <div style="text-align: justify;"> ในค่ำคืนแห่งราตรีนี้มันช่างเต็มไปด้วยแสง สี และเสียงที่ดังออกมาจากตามผับต่างๆ ทีเปิดให้บริการเสียงเพลงจังหวะโยกย้าย ผู้คนที่แออัดเบียดเสียดกันเสมือนขาดความอบอุ่น เสียงที่ดังแซงแซ่ของเหล่าผู้ที่ถูกสิ่งยั่วยุมอมเมา และกลิ่นฉุนจากเหล้าสีอำพันยี่ห้อต่างๆ ที่คละคลุ้งอยู่ภายในผับดัง </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> อ่า...ใช่แล้วนี่ละคือสถานที่ทำงานของเขาเอง ที่ที่เต็มไปด้วยผู้คนและสิ่งโสมม...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “วันนี้มาเลทไป 5 นาทีนะเรา ไปทำไรมาหรอแบมแบม?” เสียงใสของสาวรุ่นพี่จีน่าเอ่ยทัก เด็กน้อยที่พึ่งเข้ามาถึงพลางยิ้มหวานส่งไปให้ก่อนจะตอบพี่สาวคนสวยอกสะบึ่มไป</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “พอดีผมให้มินโฮมันเลี้ยงเค้กนะครับ แล้วกินเพลินนิดหน่อยเลยมาสายพี่จีน่าไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกผู้จัดการใช่ไหมครับ?” แบมแบมถามไม่จริงจังนักทำไมเขาจะไม่รู้ละว่าตัวเองเป็นที่เอ็นดูของคนในร้านขนาดไหน กับเรื่องมาสายนิดสายหน่อยคงไม่มีใครว่าอยู่แล้ว และนี่เขาก็พึ่งเคยมาสายเป็นครั้งแรกด้วยตั้งแต่ทำงานมา</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “แหมกล้านะเรา เราก็รู้ผู้จัดการนะทั้งรักทั้งเอ็นดูเราขนาดไหนมีหรอที่จะกล้าว่าเรานะ” จีน่าตอบพลางเอามือคู่สวยยกขึ้นมาลูบกลุ่มผมนุ่มของเด็กน้อยตรงหน้า ก่อนรุ่นพี่คนสวยอกสะบึ่มจะไล่หนุ่มรุ่นน้องให้เข้าไปเปลี่ยนชุดมาทำงาน</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> หลังจากที่เขาเริ่มทำงานเสิร์ฟกับแกล้มและเหล้าไปได้สักพัก รุ่นพี่ที่ทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งก็เดินเข้ามาบอกว่าผู้จัดการให้มาตามเขาไปหาเพราะจะมีแขกสำคัญระดับVIPมาเยือนร้าน และผู้จัดการคิม ฮีซอลก็บอกให้เขาไปรับแขกเองเสียด้วยซึ่งนั่นทำให้แบมแบมปฎิเสธไม่ได้ เจ้าตัวได้แต่บอกปลอบใจกับตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแถมยังได้ทริปเยอะซะด้วย...ใช่ถ้าวันนั้นเขาไม่ไปทำงานพิเศษมันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ขาบางก้าวมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องระดับ VIP ดวงตากลมโตคู่สวยแอบสั่นไหวเล็กน้อยกับความกังวล ใช่!ถึงแม้จะทำมาหลายต่อหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยชินกับมันเลยสักครา ไม่ว่าจะกี่ครั้งหรือกี่หนเขาก็กลัวมันไปซะตลอดแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ผ่านมันมาได้ด้วยดีเสมอ... มือบางยกขึ้นมาเคาะประตูห้องรับรองแขกสำหรับ VIP สองสามทีก่อนที่จะเปิดเข้าไปข้างใน บุคคลที่น่าเกรงขามและดูทรงเสน่ห์นั่งอยู่บนโซฟากำมะหยี่นุ่มสีทึบ ใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าเขาดูหล่อเหลาปานทวยเทพ ดวงตาคมเข้มที่ดูแข็งกร้าวแต่แข็งแกร่งและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน ริมฝีปากหยักที่ได้รูปรับกับใบหน้า ผิวพรรณของผู้ดีมีชาติตระกูลเปร่งปรั่งจนแสบตา และสีผมที่ร้อนแรงดั่งเปลวเพลิงที่แผดเผาหัวใจใครๆ ได้ในคราวเดียวที่เห็น ทุกอย่างมันช่างลงตัวไปหมดสำหรับบุคคลตรงหน้า และเขาก็ไม่ได้คิดชมแบบมารยาทแต่อย่างใดแต่ภาพตรงหน้าที่ได้เห็นมันคือเรื่องจริง...มีเสน่ห์ น่าเกรงขาม และมาดที่แบดๆ คนแขกตรงหน้านี่มันซาตานในร่างเทพดีๆ นิเอง</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “จะยืนจ้องอะไรนักหนาวะ! ฉันเรียกมาให้ปรนนิบัติไม่ใช่ให้มายืนโชว์ตัว!!” เสียงตะโกนบ่นที่ดูติดจะหงุดหงิดของคนตรงหน้าทำให้แบมแบมหน้าเสียอยู่ไม่น้อย มาถึงก็โดนด่ามันคงจะดูไม่ดีกับชื่อเสียงของร้านสักเท่าไหร่</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ค...ครับผม” ร่างบางพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินตรงไปนั่งบนโซฟานุ่มข้างๆ กายคนขี้โมโห ห้องก็ไม่ได้ร้อนแต่กาบเหงื่อของเขาแอบผุดขึ้นมาเล็กน้อยสงสัยเพราะคนข้างกายละมั้ง มือบางคีบน้ำแข็งก้อนขนาดพอดีขึ้นมาใส่ลงไปในแก้วของแขก ตามด้วยเหล้าชั้นดีที่ค่อยๆ รินลงไปในแก้วใสของคนข้างๆ ที่ดื่มไปบ้างแล้วก่อนเขาจะเข้ามามา</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “หึ...ลีลา!!” เป็นอีกประโยคที่เขาโดนต่อว่าจากคนข้างกาย ร่างบางทำได้แต่เพียงก้มหน้าก้มตารับผิดแต่ภายในใจก็บ่นอิดออดว่ามันก็เป็นธรรมดาที่จะรินเหล้าแบบนี้กับลูกค้า หรือจะให้เขายกขวดเหล้ากระแทกเข้าปากคนข้างๆ แทนเผื่อว่ามันจะถูกใจแขกคนสำคัญ</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> เวลาผ่านไปเพียงสิบห้านาทีที่แบมแบมเอาแต่รินเหล้าให้แขก แต่สำหรับร่างบางมันกลับยาวนานเป็นชั่วโมงๆ ภายในห้องไม่มีการพูดคุยกันเพราะตัวเขาก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาเรื่องอะไรมาพูดให้เข้าหูคนข้างกายดี กลัวชวนคุยแล้วจะกลายเป็นโดนด่ากลับมาอีกช่างเป็นแขกที่เอาใจยากที่สุดตั้งแต่เคยทำมา แอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้ไม่นานร่างบางก็ต้องสะดุ้งตกใจเนื่องจากคนข้างๆ กระแทกแก้วใสที่มีน้ำสีอำพันลงมากับโต๊ะเสียงดังจนน้ำกระฉอกออกมาเลอะทั้งโต๊ะและมือของร่างสูงไปหมด</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> มือบางรีบควานหยิบผ้าสะอาดขึ้นมาเช็ดมือหนาแขกของเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนร่างสูงไม่ได้เอ่ยต่อว่าอะไรเหมือนที่เขามโนและยังยอมให้เช็ดแต่โดยดี แต่มันคงจะดีได้เพียงไม่นานร่างบางก็ต้องตกใจเมื่อร่างสูงตะโกนดุเขาอีกครั้ง</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “กูใช้ให้มึงปรนนิบัติกูไม่ใช่หรอไง? ไม่ใช่ให้มานั่งเงียบแข่งกับป่าช้า” ดวงตาวาวโรจส่งไปหาแบมแบมด้วยความโมโห สรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวก่อนหน้านี้ถูกสลัดทิ้งอย่างไม่มีชิ้นดี แบมแบมรู้ได้ทันทีว่าในไม่ช้าชะตาเขาอาจจะขาดเพราะคนอารมณ์ไม่นิ่งตรงหน้า</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ค...คือผม...ผมไม่รู้ว่าจะชวนคุยอะไรดีครับ ก...กลัวว่าชวนคุยแล้วจะไม่เข้าหู” ร่างบางหลับตาปี๋พร้อมกับพูดตามความจริงในสิ่งที่เขาคิดอยู่ตลอดเวลา ร่างสูงเงียบไปสักแปบก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากเพียงแวบเดียวเท่านั้นและแบมแบมคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นมันแน่นอน...”รอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์”</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “งั้นหรอถ้าชวนกูคุยไม่ได้ก็ไม่เป็นไร งั้น...เรามาทำอย่างอื่นกันดีกว่า” มือหนาดึงคนข้างกายให้ขยับชิดเข้ามาหาตนจนใกล้ชิดกัน กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เย้ายวนแผ่ออกมาจากกายบาง มือหนาจับเข้าไปที่ช่วงเอวของคนตัวเล็กกว่าก่อนจะอุ้มขึ้นมาให้นั่งอยู่ที่ตักเขา ร่างเล็กที่กำลังตื่นตกใจเป็นอะไรที่หน้ามองสำหรับคนตรงหน้า...อาช่างดูยั่วยวนกว่าใครคนไหนที่เขาเคยพบเจอ ท่าทางตื่นกลัวเหมือนกระต่ายน้อยที่ใกล้จะโดนขย้ำ...แต่คงไม่นานหรอกเดี๋ยวก็โดนขย้ำแล้วละ หึหึ!!</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ย...อย่าครับ...คุณ” ร่างบางบอกห้ามพร้อมกับดันคนตรงหน้าให้ออกห่าง เขากำลังตื่นกลัว...กลัวสิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะต้องเจอ ท่าทางที่คาดเดาไม่ได้ของคนตัวสูงที่เขานั่งทับอยู่ น้ำเสียงที่เริ่มแหบพร่าของคนตรงหน้า ไหนจะลมหายใจอุ่นจนร้อนที่รินลดร่างกายของเขาไปทั่วเมื่อยามที่แขกของเขาพยาพยามสูดดมกลิ่นกาย</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “มาร์ค...กูชื่อมาร์ค ต้วน อี้เอิน” บอกชื่อตัวเองเสร็จสรรพก็ก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอระหงส์อย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้แบมแบมรู้เรื่องเดียวคือต้องแกะมือปลาหมึกของจอมหื่นตรงหน้าให้ได้เพื่อที่เขาจะได้หนีพ้นจากเงื้อมมือมารของคนตรงหน้านี้</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ปล่อยผมเถอะครับ...ผมขอละคุณมาร์ค” สองมือยกขึ้นพนมไหว้พลางขอร้องและอ้อนวอนคนข้างกายไปด้วย ไม่ว่าจะพูดกี่รั้งบอกอีกกี่หนแต่ไอ้มือปลาหมึกที่มีชั้นเชิงของคุณมาร์คมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าเจ้าตัวจะใจดีปล่อยไปแต่อย่างใด แถมรู้สึกว่าเขายังไปทำให้อารมณ์ขี้หงุดหงิดของคุณมาร์คขาดผึ่งเสียด้วยซ้ำ ทั้งใบหน้าและดวงตาที่บอกอยู่เป็นนัยๆ ว่ากำลังไม่สบอารมณ์เอามากๆและถ้าเขายังไม่ยอมปล่อยให้คุณมาร์คได้ทำตามใจชอบ ใบหน้าของคุณมาร์คมันบอกได้ทันทีเลยว่าเขาอาจจะต้องเจอกับชะตากรรมที่ย่ำแย่และเลวร้ายมากกว่านี้ แต่นี่มันก็เลวร้ายสำหรับเขาแล้วละต่อให้จะเลวร้ายกว่านี้มันคงไม่มีอีกแล้ว</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ดวงตาคู่สวยของแบมแบมสั่นไหวและพร่ามัว ตอนนี้น้ำตาของเขาเริ่มก่อตัวเพราะความกลัวมากขึ้นกว่าเดิม ร่างกายที่สั่นเทากับเสียงร้องยังคงเล็ดรอดห้ามปรามอยู่เรื่อยๆ แต่ดูเหมือนคุณมาร์คไม่คิดจะสนใจมันเลย มือหนาที่ตอนนี้เข้ามาอยู่ภายในสาบเสื้อของเขาไล้ควานไปทั่วแผ่นหลัง แบมแบมสะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสที่ไม่เคยมีมาก่อนเริ่มคลืบคลานเข้ามา...”สัมผัสที่น่าขยะแขยง!”</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “เหอะ!มึงเป็นใครมาสั่งกูวะ นี่กูแขกระดับ VIP ถ้ามึงยังขัดขืนกูมากกว่านี้ ทั้งผับทั้งมึงอาจจะหายไปจากเกาหลีเลยก็ได้นะ” คำขู่สุดแสนจะร้ายกาจถูกพ่นออกมาจากปากหยัก นี่กะจะไม่ให้เขาและคนอื่นๆ ที่เคยมีบุญคุณกับเขาในผับนี้ได้ไปผุดได้ไปเกิดกันเลยหรอไง คุณมันจะใจร้ายเกินไปแล้ว...ไม่สิต้องบอกว่าต่ำช้าเกินไปแล้วถึงจะถูก!!</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “ผ...ผมรู้ว่าคุณมาร์คคงใหญ่มาก แต่ผม...ผมก็ไม่อยาก...ผมไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งที่จะต้องพลีกายเพื่อแลกเศษตัง”</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> “งั้นมึงก็เป็นตั้งแต่ตอนนี้ซะเลยสิ!!” คำประกาศดังกร้าวออกมาถึงกับทำให้แบมแบมหน้าชา ถึงตัวเขาจะจนตรอกขนาดไหนเขาก็ไม่เคยคิดจะเสียตัวเพื่อแลกกับเศษเงิน ใช่!เงินมันมีค่าแต่ก็ใช่ว่าจะต้องทำตัวไร้ค่าเพื่อให้ได้มันมา ร่างบางส่ายหน้าพัลวันอย่างจะไม่ยอมท่าเดียวน้ำตาที่เคยคลอหน่วงตอนนี้ก็ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย เขากลัวและเกลียดเกลียดคนตรงหน้านี้เขาไม่เคยเจอใครที่โหดเหี้ยมเท่าคุณมาร์คมาก่อน</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> มันเยอะเกินไปกับสิ่งที่เขาได้รับจนทนไม่ไหว หัวใจดวงน้อยๆ เหมือนโดนฉีกกระชากทิ้ง...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> ก่อนที่สติจะขาดหายไปเพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่คุณมาร์คกำลังกระทำอยู่ มือข้างหนึ่งของคุณมาร์คที่กำลังบี้ยอดอก...เขาขยะแขยง ริมฝีปากที่เขาเคยคิดว่ามันสวยกับบดขยี้ริมฝีปากเขาอย่างกระหาย...มันน่ากลัว และมืออีกข้างของคุณมาร์คที่เขารู้สึกได้ก่อนดวงตาจะดับวูบ อ่าใช่มือคุณมาร์ที่กำลังรูดรั้งแกนกายของเขาอยู่...ช่างน่ารังเกียจ แต่ทำไมร่างกายถึงรู้สึกดีไปกับรสสัมผัสนั้น แม้มันจะรู้สึกดีเพียงใดแต่กับหัวใจของเขามันค่อยๆ แหลกสลายเพราะการกระทำแสนหยาบช้า ทำไมหัวใจกับร่างกายเขามันถึงสวนทางกันอย่างนี้นะ... </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> หึ! น่ารังเกียจชะมัดเลยตัวเราที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเงื้อมมือของปีศาจ...ปีศาจที่อยู่ในคราบเทวาอย่างคุณมาร์ค...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: right;"> <b>To be con.</b></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: left;"> <div style="text-align: justify;"> </div> </div> </div>

Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย [Ch.2]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม Title – Wanted รักร้ายๆ ของผู้ชายอันตราย Author - Kapu...

อ่านเพิ่มเติม »