Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก [Ch.2]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ
โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม

Title - Kiss&Kiss จูบฉันอีกซิ...ที่รัก
Author - Kapunoii Rate - PG13
Genre - Yaoi Pairing - Chul x Hyuk
Type - Thailand fic Status - Ending

Chapter 2

Mode Kim HeeChul Talk

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เป็นเวลา 8.00 บอกได้แน่ชัด ว่าผมตื่นไปโรงเรียนสายครับ เพราะผมแทบไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ผมก็เลยตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางที่อิดโรยเล็กน้อยครับ ปกติผมจะต้องเนี๊ยบ แต่งตัวให้ดูดีอยู่เสมอ ๆ แต่เพราะเรื่องเมื่อวานแท้ๆ เลย ทำให้ผมนอนไม่หลับ มัวแต่คิดอะไรไม่รู้อยู่ตลอดทั้งวัน ยันข้ามไปอีกวันเลย

ผมลุกขึ้นเดินไปที่กระจก แอบตกใจเล็กน้อยครับ กับหน้าตาของตัวเอง “ทำไมมันโทรมจังว่ะ” ผมบ่นออกมาเพียงเล็กน้อย เพราะตอนนี้หน้าของผมไม่ต่างอะไรจากผีดิบซักเท่าไหร่ “ผลกระทบของเจ้าไก่น้อย ทำไมมันร้ายแรงจังว่ะ” เพียงไม่นานผมก็เปรยออกมาอีกครั้ง ว่าแล้วผมก็หยิบผ้าขนหนู พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ

8.45
บอกได้เลยครับว่าตอนนี้ผมไปสายแน่ๆ แต่ใครจะไปสนล่ะ ก็คนมันนอนไม่พอเนื่องจากโดนไก่น้อยน่ารักสำแดงฤทธิ์เข้าให้นี่ครับ หลังจากเมื่อวานที่เจ้าไก่น้อยเชียร์ผม พร้อมทำท่าทางน่ารักๆ และรอยยิ้มกระชากใจนั้นอีก ผมแทบลืมไม่ลงเลยทีเดียวล่ะ วันนี้ผมเดินไปโรงเรียนอย่างเนือยๆ โดนไก่น้อยดูดพลังมากไปหน่อย วันนี้เลยไม่ค่อยมีอารมณ์? ไปโรงเรียนเท่าไหร่ครับ

“พะ...พี่ฮีนิมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูเหนื่อยๆ ผิดปกตินะครับ” อยู่ๆ ก็มีเสียงไก่ๆ ที่ไหนมาพูดข้างๆ ผมหนิผมล่ะรำคาญจัง ชอบมาวุ่นวายกับชีวิตคนหล่อหน้าสวยซะจริง

“หนะ...หนวก...” เสียงผมตอนนี้คงขาดหายไปช่วงหนึ่งละครับ เพราะหันมาแล้วดันเป็นหน้าไก่น้อยน่ารักที่ กำลังถามผมด้วยความเป็นห่วงอยู่ หน้าเขากับผมห่างกันแค่ไม่กี่คืบเอง โอ้ยยย~ ผมขอลาตายอย่าสงบ

(ไว้อาลัยให้ฮีนิม 3 วิ แล้วมาอ่านฟิคต่อค่ะ 55)

“พะ...พี่ไม่เป็นไรหรอกครับไก่น้อย” ผมพูดพร้อมกับยิ้มที่คิดว่าดูเท่ที่สุดส่งไปให้ ไม่อยากจะบอกเลย ผมแอบรักเจ้าไก่น้อยตัวนี้อยู่ตั้งแต่เปิดเรียนวันแรก คนอะไรยิ่งมองยิ่งน่าฟัด ดูซิครับปากแดงๆ หน้าขาวๆ ใสๆ

ผมสีแดงๆ ที่ทำให้ดูแล้วเหมือนแสบๆ แต่แอบเปรี้ยว แถมด้วยซอกคอขาวๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ นั้นอีก ยังไม่รวมถึงติ่งไตสีชมพูระเรื่อนั้นอีกนะ ‘อร๊ากก!! ผมอยากกระโจนเข้าไปฟัดจังครับ’ เพ้อมากน้ำลายจะไหล

เอ๊ะ! ลืมเวลาไปเลยนี่มันสายแล้วไม่ใช่หรอครับ แล้วไก่น้อยของผมทำไมพึ่งจะไปโรงเรียน ความคิดผมไวพอ ๆ กับปากครับ คิดได้ดังนั้นปากมันก็ถามออกไปอย่างไวเลย

“ไก่น้อยทำไมถึงพึ่งมาโรงเรียนละครับ เมื่อคืนนอนดึกหรอ” ผมถามด้วยน้ำเสียงหล่อๆ ของผม ไม่อยากจะบอกว่าผมแอ๊บเสียงหล่ออยู่

“ก็...นอนดึกนิดหน่อยนะฮะ มัวแต่คิดอะไรจนนอนไม่ค่อยหลับ” ไก่น้อยของผมพูดเสร็จ ก็ยิ้มหวานส่งมาให้ผมหนึ่งที อร๊ากกก พลังโมเอะแอคแทคชั่งร้ายกาจจริงๆ ตอนนี้มือผมมันสั่นจนจะควบคุมไม่อยู่ซะแล้วซิ อยากลากไปจับปล้ำซะให้เข็ด ‘นี้ผมคิดอะไรหื่นๆ อยู่ครับเนี้ย ไม่สมกับเป็นผมเลยหื่นเกินไปแล้ว’ ตอนนี้ถ้าใครมาเห็นคงคิดว่าผมบ้าแน่ๆ ก็เล่นสะบัดหัวซะแรงขนาดนี้

“อ่า~ พี่ฮีนิมครับงั้นผมขอตัวเข้าห้องเรียนก่อนนะฮะ” และแล้วตอนนี้ผมก็ถูกพลังโมเอะแอคแทค แถมดาเมจมันรุนแรงเอามากๆ ครอบงำครับ

“ครับแล้วเจอกันนะ...ครับ” พูดจบแล้วก็จับข้อมือไก่น้อย พร้อมดึงเข้ามาให้ชิด แล้วจูบลงไปที่กลีบปากบางนั้น ดูท่าไก่น้อยของผม คงตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ก็ไม่ยอมขัดขืนแฮะ ผมจึงสามารถที่จะนำลิ้นร้อนๆ ของผมเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานจากในโพลงปากของร่างเล็กตรงหน้าได้

ผมละจูบออกมาเนื่องจากมันน่าจะนานพอดู เพราะไก่น้อยของผมนะซิครับ ดันมาทุบอกผมคงจะบอกว่าเขาจะหมดลมหายใจไปกับจูบที่ดูดดื่มของผมแล้วละซิ ผมแอบลอบมองหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงทั่วใบหน้าน่ารักนั้นอยู่

“งะ...งั้น ผะ...ผม ขะ...ขอ ตัว กะ...ก่อน นะ ครับ” ว่าจบไก่น้อยของผมก็โค้งให้ทีนึง แล้ววิ่งหนีขึ้นตึกไปเลยละครับ “ไก่อะไร...หวานชะมัด”





Mode HyukJae Talk

ตอนนี้ผมวิ่งขึ้นตึกเรียนโดยไม่คิดชีวิตด้วยหน้าที่ร้อนผ่าว อายชะมัด ดันยอมให้รุ่นพี่จูบไปซะได้ เมื่อกี้ผมคงจะทำอะไรที่มันเปิ่นๆ มากเลยใช่มั้ยฮะ แต่ผมพูดไม่ออกหนิ อายก็อาย เขิลก็เขิล ก็รุ่นพี่เล่นรุกผมงี้อ่ะ เป็นใครก็ต้องใจเต้นหน้าแดง เมื่อคืนผมก็คิดอยู่ตั้งนาน ว่าผมนั้นชอบรุ่นพี่หรือเปล่า แต่วันนี้ได้คำตอบแล้วละ ก็ไอ้อาการใจเต้นแรงๆ รัวๆ และเร็วๆ แบบนี้มันคงไม่เพียงแค่ชอบอย่างเดียวแล้วแน่ๆ ผมว่าผมคงจะตกหลุมรักรุ่นพี่ฮีนิมแล้วแน่ๆ อ่ะ

“ขะ ขอโทษครับที่ผมมาสาย” ผมขออนุญาตอาจารย์ก่อนเข้าห้อง อาจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังให้ผมกลับไปนั่งที่ของผมง่ายๆ อีกด้วย วันนี้ทำไมผมโชคดีอย่างงี้ว่ะ อาจารย์ก็ไม่ดุแถมยังได้จูบกับรุ่นพี่ที่ดันไปตกหลุมรักอีกคิดแล้วเขิล





Mode SungMin Talk

วันนี้ทั้งวันไอ้ไก่น้อยของผมแผ่รังศีโมเอะตลอดเลยล่ะครับ ขนาดอาจารย์พอมาเห็นหน้าแดงๆ กับปากเจ่อๆ นั้น ก็ทำอะไรไม่ถูก ยอมให้มานั่งเรียนเฉยเลย ทั้งห้องก็มองหน้าเจ้าไก่ที่นั่งหน้าแดงเขิลอายอะไรอยู่คนเดียวจนเหมือนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ผมก็สงสัยซิฮะไม่ถามไม่ได้แล้ว

“นี่ไก่น้อยแกโดนใครจูบมาหรอ” ผมถามตรงเกินไปหรือเปล่าครับ พอผมถามจบแค่นั้นหละ เจ้าไก่น้อยของผมก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับหน้าที่แดง จนไม่รู้จะแดงขนาดไหนแล้วอ่ะ เพื่อนทั้งห้องโดยเฉพาะเหล่าเมะๆ ก็รู้สึกจะหูผึ่งกันเป็นแถบตั้งใจฟังยิ่งกว่าข้อสอบซะอีก

“อะ...เออ ...ซะ...ซองมิน...ระ...รู้...ได้...ไง....อ่ะ” เจ้าไก่ของผมพูดตะกุกตะกัก สงสัยยังช็อคกับเรื่องจูบ แหมก็ปากเจ่อซะขนาดนั้น คนมีประสบการณ์มาก่อน? ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับ

“ฉันรู้ก็แล้วกัน....หรือว่า....” ผมพูดเป็นเชิงรู้แกว ว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่ฮีนิมที่มาขอให้ผมช่วยเป็นพ่อสื่อให้แน่ๆ แต่ไวไฟชะมัด สงสัยเจอพลังโมเอะแอคแทคขั้นรุนแรงล่ะมั้งเลยห้ามใจไม่อยู่

“ฉะ...ฉันไม่ได้โดนรุ่นพี่ฮีนิมจูบซักหน่อย” อยู่ๆ ไอ้ท่าทางลุกลี้ลุกลน ผสมกับปากของไอ้ไก่ที่ไวกว่าความคิด “แหม ไม่ได้จูบกับรุ่นพี่ฮีนิม...ทำไมต้องรุ่นพี่ฮีนิมด้วย ฉันยังไม่ได้บอกชื่อเลยนะ” ได้ทีผมก็แกล้งเพื่อนรักหน้าหวานนี้อีก อ่า~ การที่ได้แกล้งเจ้าไก่นี่มันคงจะเป็นสิ่งที่บรรดาเหล่าเมะชอบแกล้งกันแน่ๆ (แล้วเรื่องนี้แกเป็นเมะหรอไง -..-)

“ฉะ...ฉัน .........................................” เหมือนจะไม่มีสัญญาณตอบรับแล้วละฮะ ตอนนี้หน้าเจ้าไก่คงอายจนถึงขั้นเออเรอร์แล้วแน่ ๆ ส่วนเหล่าเมะในห้อง ก็คงจะช็อคเรื่องจูบเป็นแน่ ดูจากสายตาละห้อยน่าสงสารนั้นแล้วหรือน่าสมเพชดีละฮ่าๆ

“ฉันไม่คุยกับแกแล้ว เจ้ากระต่ายบ้า” แล้วอยู่ ๆ เจ้าไก่น้อยก็ตะโกนบอกผม พร้อมกับวิ่งหนีไป ให้มันได้งี้สิไอ้ไก่แสนน่ารักเอ้ยยย





Mode HyukJae Talk

ตอนนี้ผมกำลังวิ่งหนี วิ่งหนีความอายเพราะไอ้เพื่อนบ้าคนเดียวเชียว ผมวิ่งโดยไม่ได้มองทางข้างหน้าเพราะมัวแต่หลับตาวิ่งอยู่ (ไก่วิ่งทั้งที่ยังหลับตา แกชั่งสามารถมาก -[]-) โดยไม่ทันสังเกตว่าตอนนี้ผมกำลังวิ่งไปชนคนโดยไม่รู้ตัว “อ๊ะ!” ผมร้องอย่างไม่ตั้งใจ อยากจะบอกว่าเจ็บชะมัด เพราะตอนนี้ก้นผมมันกระแทกกับพื้นปูนอย่างจัง ก้นผมคงจะช้ำไปอีกหลายวันเลย ส่วนรุ่นพี่ที่ผมชนก็ใจดีชะมัด ยื่นมือออกมา

จะให้ผมจับ “ขะ ขอบคุณฮะ” ผมกล่าวขอบคุณโดยที่ยังไม่ได้ช้อนตาขึ้นมามองแต่อย่างใด ก็คนมันยังเจ็บก้นอ่ะ ก็ต้องห่วงก้นน้อยๆ ของผมเป็นธรรมดา

“ไม่เป็นไรหรอก เจ็บมากมั้ยไก่น้อย” แต่เอ๊ะ ทำไมเสียงมันคุ้นจังอ่ะ คุ้นมากๆ ผมสงสัยขึ้นมาแล้วซิว่าข้างหน้าผมนี้จะเป็นใคร ผมรีบช้อนตาขึ้นมามอง ตกใจฮะ ยอมรับว่าตอนนี้ตกใจมาก หน้าผมคงแดงอีกแล้วแน่ ๆ ก็หน้าของผมกับรุ่นพี่ฮีนิม อยู่กันไม่ถึงคืบ โอ้ยยย ความหล่อกระแทกตา ตอนนี้ควันคงจะออกหูทั้งสองข้างของผมแล้วล่ะมั้ง เขิลจนทำอะไรไม่ถูกเลย จนทำให้ผมลืมความเจ็บที่ก้นไปแล้วล่ะครับตอนนี้

“เจ็บมากมั้ย” พี่เขาถามผมอีกครั้ง เพราะผมไม่ยอมตอบ ก็ตอบไม่ถูกหนิครับ แต่ต้องตอบกลัวพี่เขารำคาญแล้วหันมาฆ่าผมซะก่อน “มะ ไม่ฮะรุ่นพี่” อ๊า ผมตอบตะกุกตะกักอีกแล้วซิ โถ่เอ้ยสมเพชตัวเองชะมัด เขิลไม่เข้าเรื่อง “ฮ่า ฮ่า นายนี้มันน่ารักชะมัดเลย” อยู่ๆ รุ่นพี่ก็ขำพร้อมกับบอกว่าผมน่ารัก

ผมไม่ดีใจหรอกนะอยากจะบอก ก็คำว่าน่ารักมันใช้กับเด็กผู้หญิงหนิ แต่ผมผู้ชายนะฮะ ตอนนี้ผมกำลังเบ้ปาก เพราะความไม่ค่อยพอใจของผมซักเท่าไหร่ “ทะ โทษที แต่นายมันน่ารักจริงๆ” รุ่นพี่ฮีนิมพูดพร้อมทั้งยังหัวเราะไม่หยุด อะไรกันหัวเราะเยาะผมนานไปแล้วนะปกติจะน่ากลัวแท้ๆ =3=

ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าผมงอนรุ่นพี่ซะงั้น ยังงงกับตัวเองอยู่เลยทำไมถึงไปงอนรุ่นพี่เขาได้ ผมสะบัดก้นเดินเชิดหน้าหนีออกมา ให้ตายสิ คำน่ารัก สองคำก็น่ารัก ผมละไม่ชอบจริงๆ เลยไอ้น่ารักเนี้ยอะ

To be con.