My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม [Ch.1]

Fiction นี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนการ
โปรดใช้วิจรณญาณในการอ่านงับป๋ม

Title - My Love My Princess รักหมดใจ เจ้าหญิงของพวกผม
Author - Kapunoii Rate - PG15
Genre - Yaoi Pairing - All x Hyuk
Type - Thailand fic Status - Ending

Chapter 1

7.00
“ฮ้าววว~~ วันนี้อากาศดีชะมัดเลยแหะ” ร่างบางหน้าหวานเปรยขึ้น ก่อนจะนำหัวทุยๆ ของตัวเองลุกจากที่นอน พร้อมทั้งเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวลายลูกไก่สีเหลืองขาวมาพาดบ่าไว้ ก่อนจะเดินเข้าไป
ในห้องน้ำทันที

8.00
“โห คนเขามุงอะไรกันนักหนาว่ะเนี้ย เกะกะขวางทางคนหล่อจะเดินหมด” ปากร่างบางก็บ่นงุบงิบ แต่ขานี้สิเดินเข้าไปสังเกตการณ์เป็นที่เรียบร้อย (ไก่มุง 55+)

“กรี๊ดดดด!!~ นั่น มันปริ้นไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาอยู่แถวนี้ได้เนี้ย โอ้ยยตัวเป็นๆ หล่อมากเคอะ” เหล่าบรรดาสาวน้อย สาวใหญ่ หรือแม้แต่เคะน้อย เคะยักษ์ ก็มามุงดูปริ้นซึ่งจับตัวได้ยากของโรงเรียนนี้
กันหมด

“หนวก หูชะมัด จะกรี๊ดอะไรนักหนาว่ะ ข้างหลังนี้ก็หล่อทั้งคนไม่เคยจะกรี๊ดอะ” บ่นกับตัวเขาเบาๆ ก่อนจะตวัดสายตาคู่สวยมองอย่างแค้นเคืองสาวๆ และเคะน้อยใหญ่ไปรอบๆ

“โอ้ ยยย อย่าดันนักเซ่.....เห้ยยยย” หันไปตะโกนด่าสาวๆ ด้านหลังก่อนที่ตัวเองจะโดนเบียด(ถีบ)หลุดเข้าไปในวงล้อมของปริ้นเป็นที่เรียบร้อย

“หืมม? ลูก ไก่น้อยที่ไหนหลงทางมานิ” หนุ่มสุดหล่อ รูปร่างนายแบบ นิสัยติดจะคุณชายที่ได้ชื่อว่าปริ้นคนนึงเดินเข้ามาก่อนจะก้มมองร่างบางตรงหน้า

“ไก่ บ้านแกดิ หล่อขนาดนี้” ไม่ว่าเปล่าตวัดสายตาขึ้นมาจิกกัดทันที แต่บรรยากาศตอนนี้มันน่ากลัวขึ้นนิดๆ จนเสียวสันหลังแล้วสิ ก็เหล่าเคะน้อยใหญ่ หรือแม้แต่ชะนีต่างพากันแผ่รังสีอาฆาตไปให้
ร่างบางตรงหน้า

‘กล้าดียังไงมาว่าปริ้นของพวกเขา’ บรรดาชะนีและเหล่าเคะต่างมีความคิดเห็นต้องกันอยู่ภายในจิตใจ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ซีวอนแกโดนลูกไก่น้อยด่าหรอว่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นใครกล้าว่าแกเลยแหะ ฉันชักชอบลูกไก่น้อยน่ารักตรงหน้าแล้วสิ” ร่างหนาหน้าตาจัดว่าหล่อแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์อีกคนหัน
มาขำเพื่อนรักของ ตน ก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างบาง พร้อมกับยื่นมือเพื่อหวังจะช่วยร่างตรงหน้าที่มือก็คลำก้นป่อยๆ หน้าตาบอกบุญไม่รับซะเต็มที่

‘เพี๊ยะ!!~’ “ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันยืนเองได้ ไม่เห็นหรอว่าผู้ชายนะฮ่ะ!” ปัดมือของร่างหนาที่ใจดีก่อนจะแยกเขี้ยวใส่โวยวายถึงเพศตัวเองให้หนุ่มหล่อสองคนฟัง

“หึ สมน้ำหน้า” หัวเราะในลำคอเล็กน้อย ก่อนที่ร่างหนาอีกคนเสริม ปริ้นน้ำแข็งหรือเจ้าชายน้ำแข็งนาม คิม คิบอมว่าบรรดาเพื่อนตัวดีก่อนจะหันมามองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ออก

“อร๊า คยูของกระต่ายอวบโดนดุด้วยอ่ะ” เสียงใสเจื้อยแจ้วก่อนจะโผล่หัวทุยๆ ออกมา ร่างอวบตรงหน้าจัดว่าหน้าตาน่ารักมากคนหนึ่ง แต่ไหงไปอยู่กับปริ้นได้น่ะหรอ ก็เพราะเขาเป็นเมะไงล่ะ เพื่อน
สนิทของ โจว คยูฮยอน ปริ้นที่ได้ชื่อว่าจอมเจ้าเล่ห์ ก็ดูจากความเนียนแล้วมันก็คงจะถูกล่ะนะ

“ใครอีกละเนี้ย หน้าตาน่ารักดีแหะ เป็นแฟนฉันป่ะ” ร่างบางตรงหน้าพอเห็นร่างอวบก็เปรยขอเป็นแฟนทันที ไม่ดูเลยว่าเป็นปริ้นเหมือนกัน =w=lll

“หืมม ฉันหรอ? นี้เธออยากเป็นแฟนฉันหรอเนี้ยเจ้าลูกไก่น้อย” ชี้นิ้วอวบๆ มาที่ตัวเองก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาร่างบางตรงหน้าด้วยหน้าตาตื่นเต้น

“เหอะ! พูดเล่นหนะ ไม่เอาหรอก ก็นายเป็นผู้ชายใช่มั้ยล่ะ แถมยังเรียกฉันว่าเธออีก มีสิทธิ์อะไรมาเรียกเหมือนฉันเป็นผู้หญิงฮะ” บอกปัดออกไปหน้าตาเฉย ก่อนจะตะโกนว่าออกไปใส่ร่างอวบตรงหน้า

“น่าเบื่อชะมัดเลย หน้าตาก็ดี อะไรก็ดี เสียอย่างเดียวสายตาสั้น....แบร่” ว่าเสร็จก็ลุกขึ้นวิ่งก่อนจะหันหน้ามาแลบลิ้นใส่ทีนึง

“ฝาก ไว้ก่อนเหอะ ยัยลูกไก่น้อยแสนน่ารัก” ปริ้นแต่ละคนที่โดนร่างบางเมื่อครู่เล่นงานต่างก็ตกหลุมรักลูกไก่น้อยซะแล้ว แล้วมีหรอที่พวกเขาจะปล่อยให้หลุดมือไป (เมื่อไหร่ด๊องจะออกว่ะ
ไรเตอร์เซ็ง = =lll)

“โอ้ ยยย ตั้งแต่วิ่งมาเนี้ย ทำไมมีแต่รังสีอาฆาตฟระ ตรูไปฆ่าหมาแมวยัยพวกนี้หรอไงเนี้ย มันถึงแผ่รังสีรุนแรงมาที่เราน่ะ” บ่นกับตัวเองส่วนขาเรียวเล็กก็สับสปีดหวังจะให้ถึงห้องตัวเองอย่างไว

9.00
ครืดดด~~ เสียง เปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับเผยให้เห็นถึงร่างบางที่วิ่งติดสปีดมากไปหน่อย ตอนนี้ผมเพ้าดูยุ่งเหยิง เหงื่อออกประปรายทั่วบริเวณหน้าขาวเนียนของร่างบาง หน้าที่ดูแดงๆ กับการหายใจ
หอบที่มีเสน่ห์ ถึงกับทำให้ทั้งห้องตะลึงกันเลยทีเดียว

“แฮ่ ก แฮ่ก อะ อรุณสวัสดิ์ทุกคน” แม้ร่างบางจะยังหอบจนตัวโยน แต่ก็ยังเงยหน้าขึ้นมาทักทายเพื่อนร่วมห้องของตน ก่อนจะยิ้มหวานเดินเข้าไปนั่งที่ประจำโดยไว

“โอ้ ยยย เหนื่อยชะมัดเพราะไอ้เรื่องเมื่อเช้าแท้ๆ เลย...แล้วพวกนั้นเป็นใครว่ะ” ปากก็บ่นงุบงิบคนเดียว แถมเหล่าบรรดาบุคคลปริศนาเมื่อตอนเช้านั้นอีก...คิดแล้วอารมณ์เสียหลับดีกว่า

“ขออนุญาตครับ” เสียงนุ่มฟังดูแปลกหูของบรรดาเหล่าผู้มาเยือนใหม่ ทำเอาใครหลายๆ คนในห้องต้องตกใจ รวมถึงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ด้วย

“ชะ เชิญครับ” อาจารย์ ปาร์ค จองซู หนุ่มหน้าหล่อที่กำลังสอนอยู่พูดติดขัดก่อนจะอนุญาตอย่างเกรงกลัวบุคคลตรงหน้าเป็นอย่างมาก

“ห้อง นี้หรอว่ะ ที่ยัยลูกไก่เรียนน่ะ” คิม ยองอุน หรือเยซอง ปริ้นอีกคนพูดขึ้นเสียงดังพร้อมทั้งหันซ้ายหันขวา เพื่อหวังจะเจอบุคคลที่วิ่งหนีพวกเขามานั้นเอง

“นั่นไง” เสียงของคิบอมพูดขึ้น ก่อนนิ้วเรียวจะชี้ไปยังลูกไก่หน้าหวานที่กำลังนอนหลับในคาบเรียนอย่างมีความสุขอยู่หลังห้อง

“ขนาด หลับยังน่ารักเลยแหะ ถ้านอนเฉยๆ หน้าตาก็ไร้เดียงสาดีอยู่หรอก แต่พอตื่นนี้ซิ แหกปากซะอย่างกับไก่ขัน” ร่างโปร่งของปริ้นสุดหล่อหน้าออกไปทางจีนๆ พูดขึ้นด้วยภาษาแปร่งๆ ก่อนจะทำ
ท่าเคลิ้มไปกับใบหน้าไร้เดียงสานั่น รวมถึงปริ้นคนอื่นๆ ที่พยักหน้าบอกเป็นนัยๆ ว่าคิดแบบเดียวเช่นกัน

“นี้! ยัยลูกไก่ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ” นางพญาจอมวีน คิม ฮีซอล พี่ชายแท้ๆ ของ คิม คิบอม ที่เป็นหนึ่งในปริ้นตะโกนเรียกร่างบางตรงหน้า

“อื้อ...ขอ อีกห้านาทีนะฮะ” ร่างบางขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะพึมพำเบาๆ แต่มีหรอเหล่าปริ้นสุดแสนจะหูดีไม่ได้ยิน รวมถึงบุคคลในห้องอีกหลายสิบชีวิต

“คนอะไรจะน่ารักขนาดนี้ว่ะ” ว่าเสร็จมือเรียวก็ลูบไปที่แก้มใสแผ่วเบา เหมือนกลัวคนข้างหน้าจะแหลกสลายยังงั้นล่ะ

“อร๊า ด๊องขี้โกงอ่ะ แอบลูบแก้มลูกไก่น้อยของพวกเราได้ไง” เสียงใสๆแว้งออกมา ก่อนจะทำแก้มพองลมให้ดูน่ารักในสายตาของใครหลายๆ คน แต่สำหรับเหล่าปริ้นแล้วที่มันทำน่ะตอแหลสิ้นดี
(ขอโทษที่ใช้คำหยาบคายนะคะ = =lll)

“อื้อ...อื้มม....” ร่างบางครางออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองคนที่ลูบแก้มใสของเขาอย่างช้าๆ

“ฉัน คงฝันไปแน่ๆเลย ที่เห็นไอ้พวกหน้าหล่อพวกนั้นมาอยู่ในห้องเรียนฉันเนี้ย” เนื่องจากร่างบางยังปรับสายตาได้ไม่ดีจึงนึกว่าตัวเองฝันไป ที่เห็นต้นตอของเรื่องเมื่อเช้าอยู่ตรงหน้า

ร่างบางขยี้ตาน้อยๆ เป็นการปรับแสง ก่อนจะกระพริบตาอีกสองสามทีให้ชิน . . . “เห้ยยย!” ตะโกนออกมาด้วยความตกใจเนื่องจากสิ่งที่ร่างบางเห็นนั้นมันคือเรื่องจริงไม่ได้ฝันไป

“พะ พวกแกมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงอ่ะ” พูดติดขัดก่อนจะชี้นิ้วเรียวสวยไปที่หน้าแต่ละคน

“ก็ มาตามหาเจ้าหญิงขี้โวยวายของพวกเราเมื่อเช้าไง แสบนักนะยัยตัวดี” ทงเฮ หรือ อี ทงเฮ ปริ้นสุดหล่อแต่แฝงไปด้วยความหื่นว่าจบก็อุ้มเจ้าหญิงตัวดีขึ้นมา

“จารย์ ฮะ ขอโทษที่มารบกวนนะฮะ พวกผมได้ของที่ต้องการล่ะ เชิญเรียนตามสบายนะฮะ” เยซองพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มละลายใจบรรดาสาวๆ และเคะให้ทีนึงก่อนจะลาอาจารย์แล้วเดินตัวปลิว
ออกไปสมทบกับพวกที่เหลือ

“นี้สรุปพวกปริ้นมันมาเอาอาหารตาของพวกเราไปใช่มั้ย?” เหล่าเมะรวมถึงอาจารย์ต่างหันมาพูดพร้อมกัน ก็ฮยอกแจน่ะอาหารตาของพวกเขาเชียวน่ะ

“เห้ยยย ปล่อยน๊า~~ ใครก็ได้ช่วยด้วย ไอ้พวกนี้ลักพาตัว” ไม่ตะโกนว่าเปล่ามือบางก็ทุบไปที่อกแกร่งตลอดทาง

“ถ้าเธอยังไม่หุบปากนะ ฉันจะกดเธอมันตรงนี้ล่ะ” ฮีซอลแว๊ดขึ้นมาก่อนจะทำสายตาว่าเขาเอาจริงนะ นางพญาพูดคำไหนคำนั้น -0-

ร่าง บางยู่ปากก่อนจะหันหน้าเข้าซบไปที่อกแกร่งของร่างหนาที่อุ้มตนอยู่ตรงหน้า “ฝากไว้ก่อนเหอะ เจ้าพวกบ้า” บ่นอู้อี้ไม่เป็นภาษาอยู่ในอกแกร่งก่อนจะหลับไปในที่สุด (ไก่เหนื่อย 55+)

“น่าอิจฉาชะมัดเลย ไอ้ปลามันได้อุ้มลูกไก่น้อยคนเดียว” คยูฮยอนบ่นขึ้นมาก่อนจะปรายตาไปมองร่างบางที่หลับอยู่ในอกแกร่งของอีกคน

“เออ ว่ะ ไรเตอร์แมร่งเอาเปรียบกันเห็นๆ พอออกมาทีได้บทดีเชียว” (แหนะอย่าเหน็บไรเตอร์ซิ ก็เขาชอบเฮอึนอ่ะ เลยต้องใส่คู่นี้เยอะๆหน่อยดิ #ลำเอียง! : พระเอกทุกคน)

To be con.

ฟิคเรื่องนี้แต่งไว้นานเป็นปีๆแล้ว
อาจจะยังไม่ได้รีไรท์แต่อย่างใด
เนื้อหาคำพูดอาจจะยังดูเด็กน้อยหอยสังฆ์อยู่
กระผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
เดี๋ยวรอว่างๆจะรีไรท์สำหรับเรื่องนี้ทั้งเรื่องไปเลย
ตอนนี้ก็อ่านฟิคเด็กน้อยแต่งไปก่อนละกันเน้อ