 |
| Fanfiction นี้อาจมีเนื้อหาและคำที่ไม่สุภาพ กรุณาใช้วิจรณญาณในการอ่านด้วยงับ |
Title - WTF ทำไมผมต้องรับแล้วเขาต้องรุก
Author - Kapunoii Rate - R18
Genre - Yaoi Pairing - Levi x Eren
Type - Thailand fic Status - Ending
ตัวผมมีชื่อว่าเอเลน เยเกอร์ ตอนนี้ผมเป็นเด็กฝึกงานอยู่บริษัทแห่งหนึ่งซึ่งไม่สามารถเปิดเผยออกไปได้ ผมมีอายุเพียง15ปีเท่านั้นเป็นธรรมดาของเด็กเรียนม.ต้น ที่ชอบแอบขัดกฎระเบียบของโรงเรียนโดยการออกไปทำงานพิเศษ
ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
ผมมีหัวหน้าที่ตัวผมฝึกงานประจำตำแหน่งอยู่นั้นก็คือหัวหน้ารีไวล์ หัวหน้าเป็นคนที่ฉลาดมากถึงใบหน้าจะไม่เป็นมิตรซักนิดก็เถอะ แต่เจ้าตัวกลับใส่ใจลูกน้องเอามากๆผมก็จัดอยู่ในกลุ่มนั้นที่เขาให้ความใส่ใจแม้จะน้อยนิด คนอ่านทุกคนคงกำลังคิดว่าทำไมผมต้องแพร่มอะไรยาวๆเยอะแยะให้ฟังจนเปลืองเนื้อที่ขนาดนี้ เรื่องนั้นก็เพราะว่าผมกำลังสงสัยในสิ่งที่ยากจะเชื่อถ้าไม่เกิดขึ้นกับตัวเองตอนนี้
ทุกคนเคยสงสัยกันบ้างไหมว่าทำไมคนที่ตัวเล็กหรือเตี้ยกว่าถึงได้อยู่ด้านล่าง ส่วนคนตัวสูงถึงได้อยู่ข้างบนกัน สำหรับผมแล้วผมว่าคำตอบมันช่างง่ายดายแลดูธรรมดามาก นั้นก็เพราะว่าพละกำลังของคนที่ตัวเล็กหรือเตี้ยกว่าก็ต้องน้อยกว่าคนที่ตัวสูงเป็นธรรมดาต่อให้เป็นเพศเดียวกันก็ตาม และคนที่ตัวเล็กหรือเตี้ยกว่าไอ้นั้นของพวกนั้นก็จะต้องเล็กตามนะสิ
อ่า...พวกคุณกำลังคิดว่าผมลามกหรือโรคจิตกันอยู่ใช่ไหมละ มันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะผมไม่ได้เป็นคนอย่างนั้น อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นกันหมดสิ ที่อยู่ๆผมเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดนั้นก็เพราะว่า....
ไอ้เรื่องที่ผมเกริ่นนำมา...มันกำลังกลับตาลปัตรอยู่นะสิ
“หะ...หัวหน้ารีไวล์...ผมขอร้องละกรุณาช่วยลุกออกจากตัวของผมทีครับ” ผมทักท้วงบอกบุคคลที่อยู่ด้านบน ตามจริงแล้วมันไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์สาวน้อยแบบนี้ได้เลย ถ้าอยู่ๆผมไม่ดันไปทำตัวซุ่มซ่ามพาลให้แฟ้มเอกสารที่ถือมานับสิบแฟ้มร่วงหล่นจนคนที่ได้ชื่อว่าหัวหน้าแผนกหรือก็คือหัวหน้ารีไวล์เข้ามาช่วยผมไว้
“นี่ฉันช่วยนายเอาไว้นะเอเลน แล้วไหงถึงได้ไล่ฉันให้ออกจากตัวนายได้ละ?” บุคคลด้านบนจ้องสายตาอย่างไม่เป็นมิตรลงมามอง ขนาดช่วยเอาไว้คำว่าขอบคุณยังไม่มีสักคำแถมมาไล่เขาออกอีก คำพูดแบบนี้พาลจะทำให้ขาแข้งของเขามันอยากจะทำงานหนักมากกว่าปกติ
“กะ...ก็ผมว่า..ท่าแบบนี้มันดูพิลึกแบบแปลกๆน่ะครับ” หัวหน้าคุณคงไม่รู้หรอกนะครับ ไอ้ท่าแบบนี้ที่มันเหมือนการ์ตูนสาวน้อยหมึกจีนเนี่ย มันไม่ได้มีข้างบนไว้สำหรับนางเอกนะครับมันมีสำหรับพระเอกที่ช่วยนางเอก แล้วไหงหัวหน้าถึงได้ไปอยู่ข้างบนแบบนั้นกันเล่า ถึงจะช่วยผมไว้ก็เถอะแต่คุณเตี้ยกว่าผมนะครับ
“แปลก...แปลกยังไงละ” รีไวล์พลางจ้องสายตาคมเค้นถามจากคนด้านล่าง เอเลนไม่ปริปากพูดออกมาแม้แต่น้อย ใบหน้าแดงก่ำจนต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาที่เจ้าตัวเขินอายกับลักษณะของเขาทั้งคู่เสียยกใหญ่ จนคนด้านบนอดจะหงุดหงิดไม่ได้ หน้าผากแกร่งฟาดลงไปที่หน้าผากของคนด้านล่างอย่างแรงจนทำให้เอเลนถึงขั้นร้องโอดครวญ
“หะ...หัวหน้าครับทำอะไรเนี่ย เจ็บนะครับ” มือบางลูบหน้าผากตัวเองอย่างแผ่วเบาไม่กล้าลูบแรงกลัวมันจะเจ็บกว่าเดิม น้ำตาใสคลอหน่วงที่ขอบตาด้วยความเจ็บแต่คนข้างบนดูเหมือนจะชอบใจกับท่าทีของอีกฝ่ายเสียมากกว่า
“ลงโทษไอ้เด็กวอนหาเรื่อง ที่ผู้ใหญ่ถามแล้วไม่ตอบ” เอเลนเบะปากออกมาทันทีเมื่อรับรู้คำตอบจากคนตรงหน้า นี่เขาแค่ไม่ตอบถึงขั้นต้องลงไม้ลงมือกันขนาดนี้เชียวหรอ?
หัวหน้านี่รุนแรงชะมัด
“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะตอบ แต่มันน่าอายครับเลยไม่กล้าตอบ” ที่พูดออกมาน่ะเรื่องจริงนะ ใครเขาจะไปกล้าบอกละว่าต้องให้คนที่เตี้ยกว่าตัวเองถึงสิบเซนมาอยู่ด้านบนแถมยังช่วยเขาเอาไว้อีก ถ้าพูดออกไปมีหวังโดนอัดแทนโขกหัวแน่นอน
“นั้นมันก็เรื่องของนาย แต่ของฉันคือต้องตอบ” สั่งเสียงแข็งอย่างคนเอาแต่ใจเหมือนเป็นพ่อของเขางั้นละ ก็แค่หัวหน้าแผนกที่มีอายุห่างกันรอบนึงก็เท่านั้นเอง ทำไมเขาจะต้องตอบคำถามด้วยละ แต่สายตาที่โดนจ้องมาเนี่ยมันอันตรายสุดๆไปเลยถ้าไม่บอกออกไปมีหวังเละเป็นโจ๊ก
“ก..ก็ท่าแบบนี้มันเหมือนกับการ์ตูนสาวน้อยไม่มีผิดแถม...” อ่า...โถ่เอ้ยไอ้ประโยคหลังเขาไม่กล้าพูดออกไปเลยจริงๆนะให้ตายเหอะ
“แถม...อะไรของนาย” รีไวล์หรี่ตามองเอเลนที่อยู่ด้านล่างอย่างจับผิด คำพูดที่คนด้านล่างพูดไม่หมดนี้มันเป็นชนวนความอยากรู้ของคนด้านบนซะจริงๆ
“แถมผมที่ตัวสูงกว่าหัวหน้าตั้งสิบเซนต้องอยู่ด้านล่างนี่สิครับ” ต้องโดนอัดแน่ๆเลยเรา ที่เราดันไปว่าหัวหน้าเตี้ยเนี่ย ยังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจโดนอัดเลยด้วยซ้ำ
“นายอยู่ล่างก็ถูกแล้วนิ ฉันไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน?” เห...ทำไมหัวหน้าถึงไม่ต่อยเราแถมยังพูดจาชวนงงอีก เราที่สูงกว่าอยู่ล่างไม่ผิดงั้นหรอ?
มันอาจจะไม่ผิดหรอกครับหัวหน้า แต่มันแปลกเกินไปแล้วนะครับไอ้คำตอบของหัวหน้าเนี่ย
“มันแปลกไปแล้วนะครับหัวหน้า ผมสูงกว่าแทนที่ผมจะอยู่บนสิครับ” ผมแย้งหัวหน้าออกไปด้วยสายตาที่จริงจัง ขนาดในการ์ตูนสาวน้อยมันยังเป็นแบบนั้นเลยนะ มีที่ไหนให้สาวน้อยมาคอยปกป้องพระเอกเนี่ยพระเอกไม่ใช่ตุ๊ดนะ ถึงในกรณีนี้มันจะแตกต่างกันนิดหน่อยตรงที่พวกเราทั้งคู่เป็นชายก็เถอะ
“นายก็แค่สูงกว่าแต่ฉันแข็งแรงกว่า และฉันที่แข็งแรงกว่าก็ต้องเป็นคนที่ปกป้องคนอ่อนแออย่างนายนะถูกแล้ว” แล้วไหงจู่ๆผมถึงได้อ่อนแอไปได้ละครับหัวหน้า ผมแค่ซุ่มซ่ามเฉยๆเอง หัวหน้าเล่นคิดเอง เออเอง ตีความเอง ตอบเองเสร็จสรรพเฉยเลยนะครับ
“หัวหน้าจะบอกว่าผมสมควรที่จะอยู่ด้านล่างมากกว่าหัวหน้างั้นหรอครับ” ผมถามออกมาด้วยความสงสัย คิ้วของผมขมวดขดเป็นโบว์จนเห็นได้ชัด แต่คำถามของผมก็ไม่ได้รับคำตอบแต่อย่างใดมีเพียงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ออกมาจากริมฝีปากของหัวหน้าเท่านั้น
ไอ้รอยยิ้มของหัวหน้าน่ะ มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะครับ
ร่างของเอเลนสะดุ้งวาบเมื่อจู่ๆก็รับรู้ถึงสัมผัสที่เย็นของฝ่ามือจากคนด้านบน สายตาที่สั่นไหวเหลือบลงไปมองการกระทำที่ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยของคนที่ช่วยเขาไว้ มือสากของอีกฝ่ายลากไล้สัมผัสทั่วท้องแบนราบของเขาจนคนด้านล่างบิดเร้ากับความเสียววาบร่างกายมันสั่นสะท้านไปหมด
ความรู้สึกนี้...มันอะไรกัน
ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อน้ำตาคลอหน่วงที่ปลายหางตาของคนด้านล่าง ปลุกเร้าอารมณ์คนด้านบนได้เป็นอย่างดี ก็แค่กะจะแกล้งเล่นนิดหน่อยให้รู้ว่าใครที่สมควรจะอยู่ด้านบนมากกว่ากันก็เท่านั้น แต่ใบหน้าที่ยั่วยวนของคนด้านล่างมันกลับปลุกสัญชาติญาณดิบให้ออกมา
ใช่ว่าตลอดเวลาที่เจ้าเด็กวอนหาเท้านี่จะไม่ถูกตาต้องใจเขาซะเมื่อไหร่ละ แต่เพราะอายุที่มันแตกต่างกันมากถึงรอบหนึ่ง มันจะทำให้เขาถูกตราหน้าว่ากินเด็กไม่ก็เลี้ยงต้อยได้นะสิ คุกที่มันอยู่แค่เอื้อมมือทำให้เขาต้องหักหามใจที่จะทำการจับกดเจ้าเด็กนี่บ่อยครั้ง
แต่ยกเว้นครั้งนี้ละนะ
ใบหน้าที่นิ่งเฉยดวงตาที่แสดงชัดถึงความไม่เป็นมิตร แต่แฝงด้วยความหล่อเหลาก้มลงสูดดมกลิ่นหอมละมุนเหมือนเด็กน้อยของร่างด้านใต้ กลิ่นหอมอ่อนๆลอยแตะเข้าที่จมูกจนคนด้านบนเริ่มหมดความอดทน ริมฝีปากขบเม้มไปที่คนด้านล่างอย่างถือวิสาสะ ไม่มีเสียงห้ามปรามจากคนตรงหน้ายิ่งเสมือนเป็นการสมยอมให้เจ้าตัวกล้าที่จะรุกรานมากกว่านี้ ลิ้นร้อนส่งผ่านเข้าไปในโพลงปากของอีกคนอย่างจาบจ้วง เสียงดังอื้ออึงมีอยู่เป็นระยะเพราะจูบของผู้ใหญ่ทำให้เอเลนผู้ไม่ประสีประสาได้แต่ทุบอกคนด้านบนเบาๆ
รีไวล์ถอนจูบออกมาเพราะรู้ดีว่าคนข้างใต้คงทนรับจูบที่หนักหน่วงแบบนี้ไว้ได้ไม่นาน ดวงตาที่ปรือปรอยช้อนมองเขานั้นมันช่างยั่วยวนเสียเหลือเกิน สองมือของคนด้านล่างเอื้อมมาสัมผัสใบหน้าของเขา รีไวล์ก้มลงกลับไปสัมผัสจูบกับคนด้านล่างอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นุ่มนวลกว่าครั้งก่อน สัมผัสบางเบาเหมือนขนนกทำให้คนด้านล่างแทบทนไม่ได้ เสียงกระซิบที่แหบพร่าของเด็กที่ไม่ประสีประสาดังเข้าโสทประสาท
“หะ...หัวหน้า...ครับ...ผะ...ผม...ไม่ไหว...แล้ว” เสียงแหบพร่ากับเล็บที่บัดนี้ถูกจิกลงไปกับแผ่นหลังแกร่งของคนด้านบน ใบหน้าหวานเชิ่ดขึ้นเมื่อถูกมือร้อนของอีกฝ่ายสัมผัสส่วนที่อ่อนไหวเบาๆ ยอดอกสีหวานที่ตั้งชูชันเพราะการปลุกเร้าถูกริมฝีปากหยักชกชิมอย่างสนุกปาก ลิ้นร้อนที่เหนียวเหนอะแลบเลียวนหยอกเหย้าบริเวณยอดอกของอีกคน
ฝ่ามือของรีไวล์หลังจากที่คลำคลึงที่แกนกายของเขาก็เลื่อนลงไปหยุดที่ช่องทางสีหวาน ปลายนิ้วพลางทำหน้าที่ของมันอย่างรู้หน้าที่ นิ้วกลางที่ถูกสอดอย่างอ้อยอิ่งเพราะกลัวอีกคนจะเจ็บ นิ้วเรียวค่อยๆขยับเข้าออกทีละน้อยก่อนจะค่อยๆถูกเพิ่มเป็นสองและสามนิ้วในที่สุด
ช่องทางสีหวานถูกขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วด้วยนิ้วทั้งสาม รีไวล์พลางกดย้ำไปที่จุดที่ทำให้คนด้านล่างรู้สึกดี เรียวขาคนด้านล่างสั่นเกร็งทุกครั้งที่คนด้านบนกดย้ำลงไปตรงจุดที่เสียวซ่าน เสียงครางหวานดังระงมไปทั้งห้อง หยาดน้ำตาแห่งความสุขสมไหลอาบแก้มเป็นทาง
“อ๊ะ...หะ...หัวหน้า...อื้อ...ผะ...ผมอยากได้...อ๊ะ...ของหัวหน้า...อื้อ...ครับ” คำพูดไม่เป็นภาษาที่เจ้าตัวแปร่งออกมาเชิญชวนคนด้านบน เสียงความอดทนขาดผึ่งรีไวล์ไม่รอช้าจัดการรูดซิปและคว้าเอาแท่งร้อนของตนออกมา คนด้านล่างสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเหลือบลงไปเห็นแท่งร้อนที่ใหญ่กว่าของตนหลายเท่าตัวกำลังสั่นไหวอยู่ต่อหน้าเขา
ทั้งๆที่หัวหน้าเตี้ยกว่าเขา แต่เจ้านั้นกลับใหญ่เกินคน
เพียงแค่คิดหน้าของเอเลนก็ร้อนผ่าวไปหมด แท่งร้อนถูกมือแกร่งจับมันยัดเข้าไปที่ช่องทางคับแน่นของเอเลนจนเข้าตัวสะดุ้งโหยง เล็บถูกจิกผ่านหลังอีกครั้งเพื่อไล่ความเจ็บปวดที่อยู่ตรงช่องทางที่ถูกแท่งร้อนสอดใส่ ไม่มีการปล่อยค้างทิ้งไว้เพื่อรอให้มันทุเลาแต่กลับขยับอย่างรวดเร็วราวสัตว์ป่าที่หิวกระหายต่อเหยื่อ
เสียงร้องที่ดังออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่กลับเสียวซ่านผสมปนเปออกมาจากปากบาง ฟันหนาขบกัดที่ลาดไหล่ของคนด้านล่างเพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน ริมฝีปากไล่เลียรอยฟันที่เด่นขึ้นเพราะโดนขบกัด สีกุหราบที่แต่งแต้มบริเวณซอกคอและตัวเขาเริ่มเยอะขึ้นและเด่นชัดเมื่อคนด้านบนทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนจงใจอยากให้คนอื่นๆเห็น
“ผ...ผม...อ๊ะ...อยากจูบ” ออดอ้อนร้องขอความต้องการจนคนด้านบนสนองต่อคำขอ จูบที่ร้อนแรงแต่แฝงด้วยความอบอุ่นเพียงไม่นานแท่งร้อนของคนด้านบนก็กระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาล้นช่องทางสีหวาน ก่อนที่อีกคนจะถูกปลดปล่อยตามจนเลอะหน้าท้องแบนราบ
“อ่า...ฮ้า...ฮ้า...” เสียงหอบยังคงดังระงมอยู่ทั่วห้องเพราะความเหนื่อยล้า หยาดเหงื่อเริ่มผุดเกาะจับที่ขยับคนด้านล่างทั้งๆที่แอร์ก็ยังเปิดแต่ในห้องนี้กลับร้อนรุ่มไปทั่วทั้งร่าง
มือหนาเลื่อนไปเกลี่ยเช็ดเอาเหงื่อที่ผุดให้ละออกไปจากใบหน้าหวานอย่างเบามือ ริมฝีปากหยักเลื่อนไปจูบซับที่ขมับบางอย่างละมุน ความอ่อนโยนที่คนด้านบนแสดงออกทำให้คนด้านล่างคิดหนักกับท่าทางที่แปลกไป บางทีก็ใจร้ายแบบยากจะให้อภัยแต่บางครั้งกลับอ่อนโยนจนอดจะโหยหายสัมผัสนั้นไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็ถอนตัวไม่ได้เสียแล้วกับความรู้สึกใจเต้นนี้
“หัวหน้าครับ...ที่ทำแบบนี้....รักผมบ้างไหมครับ?” ชายหนุ่มที่มีอายุมากกว่าเขารอบนึงยังคงนิ่งเงียบกับคำถามที่เจ้าตัวยังไม่ตอบ คำตอบนะมันมีและสามารถบอกให้อีกคนรับรู้ได้โดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ แต่ถ้าพูดออกไปมันดีแล้วงั้นหรอ เขาที่มีอายุถึง30ปีกับเด็ก15ปีเนี่ยมันถึงเวลาที่สมควรจะบอกแล้วหรอไง
เหมือนเขาจะสังเกตได้ว่าร่างข้างใต้เริ่มใจเสียกับคำถามที่ไม่ได้คำตอบ น้ำตาเริ่มคลอหน่วงขึ้นมาเมื่อเจ้าตัวทำท่าจะคิดไปต่างๆนาๆกับการกระทำที่โดนเขาขืนใจ ไม่สิไม่ได้ขืนใจแต่อีกคนก็สมยอมเพราะคงรู้สึกเหมือนกันกับเขา หัวใจที่ซื่อตรงเหมือนกันกับเขาทำให้คนด้านล่างไม่ขัดขืนแม้แต่นิด แม้จะถูกทำร้ายจนเจ็บปวดแต่กลับร้องครางอย่างสุขสม
“ฉันไม่ได้ทำแบบนี้กับทุกคนเหมือนที่นายคิดหรอกนะเอเลน ฉันทำเฉพาะแค่กับนายเท่านั้น” สายตาไม่เป็นมิตรที่มีมาตั้งแต่เกิดจ้องลึกสบสายตาไปยังร่างด้านใต้เพื่อบ่งบอกว่าที่เขาพูดนั้นเจ้าตัวไม่ได้ล้อเล่นหรือทำเพราะอารมณ์พาไปแต่อย่างใด เพียงแต่ตอนนี้คำว่ารักมันคงยังไม่เหมาะกับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแต่อย่างใด กลัวว่าตัวเองจะต้องถลำลึกลงไปกับเจ้าเด็กตรงหน้านี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เพราะอายุที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ทำให้มีคำว่าคุกรอเขาอยู่รำไร
“แต่หัวหน้าก็ยังไม่บอกว่ารักผมสักหน่อยนิครับ” ถึงคำพูดของคนด้านบนจะทำให้ร่างด้านใต้ใจชื่นแต่เจ้าตัวก็ยังตอบไม่ตรงคำถามเขาอยู่ดีแถมดันอ้อมโลกให้เขาอีกด้วย ก็รู้หรอกว่าหัวหน้ารีไวล์ไม่ใช่คนโกหกและไม่ใช่คนที่จะพูดเรื่องอะไรแบบนั้น แล้วยิ่งแววตาที่อีกคนจ้องมาเหมือนจะสื่อให้รู้ว่าจริงจัง
ก็แค่อยากได้ยินสักครั้ง
“ฉันยังไม่อยากพูดตอนนี้เพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลา นายยังเด็กอยู่รออายุครบ18เมื่อไหร่ฉันจะบอก” คำพูดจริงจังแต่แฝงให้ร่างด้านใต้น้อยใจอย่างบอกไม่ถูก แค่เพราะเขาอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะงั้นหรอหัวหน้าถึงไม่ยอมบอกรักเขา แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอไงขนาดเด็กในโรงเรียนเขาคนอื่นๆ ยังมีความรักกันได้ไม่อายใครแต่คนตรงหน้ากลับคิดมากเรื่องอายุเนี่ยนะ
น้ำตามันพาลจะไหลกับคำพูดที่น่าน้อยใจของหัวหน้ารีไวล์
จู่ๆหยาดน้ำตาที่เจ้าตัวคิดกลับไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว เอเลนเอามือขึ้นมาปัดมันออกอย่างลวกๆโดยมีคนด้านบนที่กำลังตกใจมองดูอยู่
“ขะ...ขอโทษครับพอดีฝุ่นมันเข้าตา แล้วก็ขอบคุณครับที่ช่วยผมเอาไว้” เอเลนพยายามจะดันตัวลุกหนีคนด้านบนเพราะคำโกหกที่คิดว่าคนด้านบนคนคงไม่เชื่อแน่นอน ในเมื่อตอนนี้น้ำตามันยังไม่ยอมหยุดไหล แถมไหลเป็นเขื่อนแตกหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำแล้วอย่างนี้ใครมันจะไปเชื่อ
มือหนาของร่างด้านบนเอื้อมไปเกลี่ยน้ำตาที่กลิ้งลงมาจากปลายหางตาอย่างเบามือ หน้าที่ปกติก็ตีหน้าดำคร่ำเครียดตอนนี้กลับมืดมนยิ่งกว่าเดิม เพราะเขาดันพูดไปแบบนั้นจนทำให้คนตรงหน้าต้องเสียน้ำตา ไม่อาจจะให้อภัยกับคำพูดของตัวเองได้แต่ถ้าไม่รีบแก้ไขตอนนี้เขาอาจจะเสียใจไปตลอดชีวิต
“เอเลน...ฉันรักนาย” ถ้อยคำบอกรักที่แผ่วเบาผ่านเข้าหูของเอเลน คำพูดบอกรักของคนตรงหน้าทำให้เขาคลี่ยิ้มกว้างออกมาอย่าเผลอตัว ถ้าเขาพูดคำนี้ตั้งแต่ทีแรกก็คงไม่ต้องมานั่งมองคนข้างใต้ร้องไห้เป็นเขื่อนพังแบบนี้หรอก
“ผมก็รักคุณครับ หัวหน้า” รอยยิ้มที่ผุดออกมาพร้อมคำพูดมันช่างสดใสเหมือนดวงตะวัน ถึงใบหน้าจะยังมีแต่คราบน้ำตาเลอะเต็มแก้มอยู่เต็มไปหมดแต่เขาก็ไม่สนใจ ปากหยักก้มลงไปทาบทับที่แก้มนุ่มที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ปลายลิ้นไล้เลียรสชาดของมันก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากนุ่มและประทับมันลงไปอย่างเนิ่นนาน
ก็แค่เลี้ยงต้อย ช่างมันปะไร
Fin.
อ้ายยยยยย ฟินเลยอ่ะเขิ๊นเขินเอเลนน่ารักเกินไปแย้วว
ตอบลบแหม หัวหน้าค๊า ที่ไปทำเขานี่ก็เรียกว่าคุกแล้วแหละค่า บอกรักนิดหน่อยจะเป็นไรไป หึๆๆ เอเลนสมยอม ในหัวตอนแรกคิดจะรุกหัวหน้าตามหลักการ์ตูนสาวน้อยสินะ แต่เหตุการณ์มันเป็นแบบนี้เลยคิดหนักเรื่องการ์ตูนสาวน้อบ เป็นรับไปเถอะลูกเอ๋ย อย่างหนูอีกร้อยปีก็รุกหัวหน้าไม่ได้หรอกนะ โฮ่ๆๆ
ตอบลบน่ารักมากค่ะเรื่องนี้ หัวหน้าคิดหนักเรื่องมีแฟนเด็ก อิๆ รักเด็กต้องทำใจ เด็กนี่แหละชอบยั่วให้ตบะแตกง่ายนักแล
ก็เเค่เลี้ยงต้อย ช่างมันปะไร > ประโยคนี้อยากจะบอกว่า ฟิน ฝุดๆ
ตอบลบ